L I B R O _ D U A _ 37a Aventuro.

Kiel la amikoj de sankta Ronjauso, indignigitaj de la forkuro de grandsinjoro Renardo, persekutas lin,

kaj kiel la konestablo Isengrino ?uris renovigi sian proteston en la venonta asizo.

Koni la nomon de tiuj sindonaj laniarioj ? Estis unue Ronjauso, tuj restari?inta el la kava?o; estis Espilarto la hundo de la ri?a kampulo Moberto; poste Harpino, Moranto, Bruie, Egrilarto, Bufra?o, Malemo la hundo de ?ilano, edzino de Everardo la drapisto; Afeteuso, Gorfoso, Tirano, R?aleto, Lovelaso, Amirano, Klarmonto, Galiniero la hundo de Makarto de Rivo, Kornebuo, Herbeloto, Friarto, Brizegoto, Frizanto, V?azie, Leoparto, Bra?o, Kurtino, Rigoto, Pasaslupo, Gracilulo, Luprezo, Preterpaso, Silarto, Bakularto, Esturmio la hundo de siro Tiberto de Fresno, Pintvostanaso, ?apeto, Pasturo, Esturo, La Dupo, la pudelo Skraplando, Malfloro, Violo, Birdeto, Grajleto, Koakseto, Sturno, Esklario, ?anuto, Morgino, Vi?iero, Anta?paso, Boleto, Por?o, Maleto, Kor?iranto la hundo de la bu?isto Rimboto, Gastamo, Spureto , Returnfu?o, Stulta?o kaj Transmar?o, ?us alvenintaj de Pontodemaro.

Inter la ?ashundinoj oni rimarkis Boda kaj Fol?aza, Konka, Almozpelveta, Briara veninta de Stulturbo, Falva, Bloeta, Moreta, Skatola, Viola, Karaba, Malignema, Kla?ema kiu estis de Roberto de La Marleto, Rozgenta, Nigrapremia la ?ashundino de la mona?ejestro, kaj Pinkoneta kiu minacas Renardoⁿ de pli proksime; ne estos pro ?i se li ne estos kaptita ?e la enirejo de la arbaro. Renardo siaflanke rezervas neniajn el siaj bonaj lerta?oj, kaj oni certe ne povas malla?di lin pri tio, la bezono trotigas maljunulinojn. Tri el la plej bonaj laniarioj atendis lin sub la unuaj tufarbustoj de la arbaro; estas Tran?ono, Boemonto kaj Erarinto; jen do li en pli granda dan?ero ol neniam; ili surfalas sur li, rulfaligas kaj dis?iras lin; la sango ?prucas sur la restojn de lia ri?a felo; sed fine li sukcesas surprizi ilin kaj, duonkurante, duonrampante, li alvenas al sia sinjordomo de Mopertui.

Dum li tie trovas ripozon kiun li tre bezonis, kaj dum li estas strebonta pansi kaj cikatrigi siajn vundojn, ?urante mortigan malamon al Ronjauso kiu fari?is la farinto de la perfido de la sanktejo, Isengrino travivas grandan aflikton pro tio ke Renardo eskapis. ?u li iam retrovos similan okazon ? Li kunvokas ?irka? li ?iujn bestojn el sia partio : "grandsinjoro Bruno, grandsinjoro Ronjauso kaj grandsinjoro Belacento, vi apartaj amikoj de la re?o, vi liaj pli intimaj konsilianoj, vi vidis kiel la perfida Renardo tenis sian promeson; ?u vi povis pli bone vidigi ke li malpravis kaj ke li ne kapablis plenumi la decan ?uron ? A?skultu do min, grandajn kaj malgrandajn bestojn, via honoro estas instigita atesti anta? nia sinjoro re?o, kiam li kunvenigos sian altan kortumon, ke Renardo neplenumis la ?uron. - Kaj la re?o, interrompis grandsinjoro Bruno, estos tre malbona se li ne donos justecon, se li ne kondamnos lin esti publike pendigota. - Pendumota a? bruligota, reparolas Isengrino. - Sed tamen, diras Grimberto, oni certe rajtigos min diri ke Renardo atingante la malproksimon kiam vi estis ?e la ponto Ruzanto, ne faris tiel malbone kiel vi diras. Li ?ajne konjektis ian insidon, li rimarkis ke Ronjauso, tute longe ku?anta kun el?ovita lango, ne estis morta kaj bremsis sian spiradon". ?i tiuj paroladoj ka?zis en la ?eestantaro veran skandalon kaj fari?is signalo de granda tumulto. Ronjauso skuata de timo kaj honto stari?is : "Grandsinjoro Grimberto, ?u vi volas kontra?stari perfidbruon al mi ? - Mi ne diras tion, respondas Grimberto, sed mi provas senkulpigi Renardoⁿ. Ni ne veku kverelon ?i tie, ni iru en kortumon, kaj se Renardo kulpas, li kontentigos vin. - Mi estas tute decida, diras Isengrino; kaj kio ajn okazu, mi sekvos mian proteston dum la venonta kunveno de majo; mi postulos justecon ?e la kortumo de miaj egaluloj, kaj mi alvenigos atestantojn kiuj pruvos ke perfida Renardo neplenumis la ?uron kiun oni postulis de li".

Post ?i tiuj vortoj, ili disi?is kaj retrovis sin nur anta? la Re?o, dum la sekvanta asizo, kiam estis denove kunvenigitaj la altan kortumon.