L I B R O _ D U A _ 34a Aventuro.

Pri la profitema vizito de Isengrino al Ronjauso la laniario.

Grimberto malproksimi?as kaj lasas Renardoⁿ konfidantan al sia fortuno kaj al siaj ruza?oj. Li scias ke li havas multajn malamikojn, sed li tute ne zorgas por revenigi ilin al li, tiom li malamas kaj malestimas ilin ?iujn. Isengrino ne tiel preterlasas la aferon kaj, tri tagojn anta? la ju?o, li iras trovi Ronjausoⁿ kiam li dol?e ripozis sur lito el pajlo anta? la ?irka?baritejo de Froberto de La Fontano. Unue li ne certis ke estu tre prudente ?eni lin; sed Ronjauso, konsiderante la interpacojn, signis al li konfide alproksimi?i; Isengrino bonvole akceptis. "Mi tuj diros al vi, li eligas al Ronjauso, la temon de mia vizito. Mi bezonas bonan konsilon; mi estas militanta kontra? Renardo kies vi konas la multnombrajn malbonfarojn. Mi metis proteston kontra? li, la kazo estas akceptita, oni fiksis tagon, diman?on post la meso Renardo devas aperi anta? vi, ?ar la kortumo elektis vin por direkti la pledadon. Sed anta? la debatoj, Renardo devos purigi sin per ?uro. Tio sendube malmulte kostos al li; mi do venas plorpeti vian amikecon, por gvidi la aferon por konfuzi lin. Kaj unue, kie ni devas ser?i la sanktejon sur kiu li devos ?uri ? La punkto havas gravan konsekvencon kaj, mi konfesas tion al vi, ?i iomete embarasas min. - Per mia fido, diras Ronjauso, vi trovos en ?i tiu vila?o sufi?e da sanktuloj a? da sanktulinoj, kaj vi bezonos nur elekti. Sed a?skultu; se Bri?maro volus plenumi la rolon kun justeco, oni provus ion pli bonan. Mi ?ajnigus min morta, mi ku?i?us en fosa?o ekster la vila?on, vi disvastigus famon pri mia edifa fino, kaj kiam oni venus levi mian korpon, oni trovus min ku?anta sur la dorso, kun makzeloj malfermitaj, lango el?ovita. Vi kunvenigus la konsilianaron ?irka? mi, kaj Renardo veninta, vi deklarus lin kvitigata pri ?io, kondi?e ke li konsentu ?uri sur mia dento ke li neniam ofendegis vian edzinon. Se li starus sufi?e proksime al mia kapo por ebligi min kapti lin, li povos fanfaroni ke neniam sankta korpo pli bone retenis kaj mordis. Kaj se, divenante la insidon, li rifuzus anta?eniri ?is la sanktejo, li gajnos malmulte da afero, ?ar mi embuskigos pli ol kvardek laniariojn el unua forto. A? Renardo estos pli ol diablo, a? li ne eskapos el miaj sanktresta?oj iuflanke, kaj el miaj bonaj amikoj aliflanke. Dio vin gardu, Isengrino ! Pensu bone aran?i ?ion, mi zorgos pri la ceteron".