ĉ3 : "Tigron, tigron !".

?u vi revenas feli?a, fiera ?asisto ?

Frato, en embusko, mi hiera? malvarmi?is.

?u estas via ?asa?o kiun mi videtas ?

Frato, li ankora? pa?ti?as en la arbaro.

Kie do via forto kaj via orgojlo ?

Frato, ili fu?is mian koron en funebro.

Tiel rapide, kial do kuri ?

Frato, en mian truon mi iras morti.

 

Kiam Mo?gli forlasis la lupan kavernon, post sia kverelo kun la klano ?e la Roko de la Konsilio, li malsupreniris al la kultivitaj kampoj kie lo?is la vila?anoj, sed li ne volis halti tie : la ?angalo estis tro proksima, kaj li sciis ke li faris al si almena? unu dan?eran malamikon en la Konsilio. Li da?rigis sian migradon la? la malebena vojo kiu malsupreniris al la valon; li trotege sekvis ?in, per unu vojiro, dum ?irka? dudek mejlojn (+/-32Km), kaj atingis regionon kiun li ne konis. La valo rigardis al granda ebena?o punktita de rokoj kaj tran?ita de ravinoj. ?e iu fino trovi?is malgranda vila?o, kaj ?e la alia la densa ?angalo rapide mallevi?is al la pa?tejoj kaj tie haltis subite, kvaza? oni tran?is ?in per bato de ?pato. ?ie sur la ebena?o la bovoj kaj la bubaloj pa?ti?is, kaj kiam la knabetoj kiuj estas komisiitaj pri la gardado de la gregoj ekvidis Mo?gli^on, ili eligis kriojn kaj forkuris, kaj la flavaj duonsova?aj hundoj kiuj ?iam vagadas ?irka? la hinduaj vila?oj, ekbojis. Mo?gli anta?eniris ?ar li sentis sin tre malsata, kaj alvenante ?e la pordego de la vila?o, li vidis la dikan dornan arbustaron, kiun oni ?iutage tiris anta?en ?e la krepuski?o, pu?ita ?e unu el la flankoj.

- Hm ! li diris, ?ar li renkontis pli ol unu el ?i tiuj barikadoj dum siaj noktaj esplorvoja?oj ser?ante man?a?ojn. Tiel, la homoj timas la ?angalan popolon e? ?i tie !

Li sidi?is apud la pordego, kaj kiam la unua viro eliris, li stari?is, malfermis la bu?on kaj fingre montris la fundon de ?i, por indiki ke li bezonis nutra?on. La viro stre?is la okulojn, kaj suprenkuris la ununuran straton de la vila?o, alvokante la pastron kiu estis dikulo blanke vestita kun ru?a kaj flava marko sur la frunto. La pastro venis al la pordego, kaj kun li pli ol cent homoj, anka? stre?antaj la okulojn, parolantaj, kriantaj, kaj montrantaj Mo?gli^on per la fingro.

- Ili ne havas bonajn manierojn, ?i tiuj uloj kiuj oni nomas homojn ! pensis Mo?gli. Estas nur la griza simio kapabla konduti kiel ili faras.

Kaj li dorsen ?etis siajn longajn harojn kaj kuntiris brovon rigardante la homamason.

- Kio estas timiga tie ? diris la pastro. Rigardu la spurojn sur liaj brakoj kaj liaj kruroj. Estas la mordovundoj de lupoj. Li estas nur sova?a infano eskapinta el la ?angalo.

Nature, ludante kun li, la etaj lupoj ofte mordis Mo?gli^on pli forte ol ili volis, kaj li havis la krurojn kaj la brakojn kovritajn de blankaj strekcikatroj. Sed li estus la lasta persono de la mondo por nomi tion mordvundojn, ?ar li sciis tion kion mordi volas diri.

- Arej⁽¹⁾ ! Arej ! kriis samtempe du a? tri virinoj. Mordita de lupoj, kompatinda infano ! Li estas bela knabo. Li havas la okulojn kiel fajron. Honestan parolon, Mesua, li aspektas kiel via knabo kiu estis forrabita de la tigro.

- Lasu min vidi ! diris virino kiu portis pezajn kuprajn ringojn sur la pojnoj kaj la maleoloj.

Kaj ?i etendis la manon super siajn okulojn por atente rigardi Mo?gli^on.

- Estas vere. Li estas pli malgrasa, sed li tute havas la rigardon de mia knabo.

La pastro estis lerta viro, kaj li sciis ke Mesua estas la edzino de la plej ri?a lo?anto de la loko. Li turnis la okulojn al ?ielo dum minuto, kaj solene diris :

- Tio kion la ?angalo prenis, la ?angalo redonis. Kunprenu ?i tiun knabon viahejmen, fratino mia, kaj ne forgesu honori la pastron kiu vidas tiel for en la vivo de la homoj.

- Per la virbovo kiu ela?etis min ! diris Mo?gli en si mem, estus mirinde se, per ?i ?iuj vortoj, oni ne kredus sin en alia ekzameno de la klano ! Nu, ?ar mi estas viro, necesas konduti kiel viro.

La homamaso disi?is samtempe kiam la virino signis al Mo?gli veni en sian kabanon, kie estis ru?e lakita lito, lar?a kofro de grajnoj el terakoto, ornamita de strangaj reliefaj desegna?oj, duondekduo da kaseroloj el kupro, la bildo de hindua dio en malgranda ni?o, kaj sur la muro, vera spegulo tiel kiel ?i trovi?as po ok soldoj (+/-1€) en kamparaj foiroj.

?i donis al li grandan glason da lakto kaj panon, poste ?i metis la manon sur la kapon kaj rigardis lin funde de la okuloj… ?i pensis ke eble li estis ?ia filo, ?ia filo reveninta el la ?angalo, kie la tigro alportis lin. Tial ?i diris al li :

- Natoo, Natoo !…

Mo?gli ne ?ajnis koni ?i tiun nomon.

- ?u vi ne memoras la tagon kiam mi donis al vi novajn ?uojn ?

?i tu?is liajn piedojn, ili estis preska? tiel malmolaj kiel korno.

- Ne, ?i malgaje eligis : tiuj piedoj neniam surmetis ?uojn; sed vi tute aspektas kiel mia Natoo, kaj vi estos mia filo.

Mo?gli travivis ?enon, ?ar li neniam en sia vivo estis sub tegmento; sed rigardante la pajlon, li komprenis ke li povus eltiri ?in ?iufoje kiam li volus foriri; kaj cetere, la fenestro ne fermi?is.

Poste li diris al si : "Por kio vere esti homo, se oni ne komprenas la homan lingvon ? Nuntempe mi estas tiel stulta kaj tiel muta kiel tia estus viro kun ni en la ?angalo. Necesas ke mi parolu ilian lingvon".

Ne estis nur per ludado ke li lernis, dum li vivis kun lupoj, imiti la alvokon de la kapreolo en la ?angalo, kaj la grunton de la apreto. Same, tuj kiam Mesua prononcis vorton, Mo?gli imitis ?in preska? perfekte, kaj anta? la nokto li lernis la nomon de multaj aferoj en la kabano.

Malfacila?o prezenti?is je la horo de la enliti?o, ?ar Mo?gli ne volis dormi malliberigita de io kio similis al enfalujo por panteroj tiel kiel ?i tiu kabano kaj kiam oni fermis la pordon, li eliris tra la fenestron.

- Lasu lin fari, diris la edzo de Mesua. Memoru ke li eble neniam dormis en lito. Se li efektive estis sendita al ni por anstata?i nian filon, li ne forkuros.

Mo?gli iris ku?i?i sur la longaj kaj brilaj herboj kiuj borderis la kampon; sed li ne jam fermis la okulojn ke silka griza muzelo en?ovi?is sub lia mentono.

- Pu ! grumbletis Frato Grizulo (li estis la pleja?a el la idoj de patrino lupino). Jen malri?a rekompenco pro esti sekvintaj vin dum dudek mejloj (+/-32km) ! Vi odoras la ligno-fumon kaj la stalon, tute kiel viro, jam… Veki?u, frateto, mi alportas nova?ojn.

- ?u ?iuj bone fartas en la ?angalo ? diris Mo?gli, brakumante lin.

- ?iuj, krom la lupoj kiuj estis bruligitaj de la Ru?a Floro. Nun a?skultu. ?er-Kano iris ?asi en la fora?o ?is kiam lia vesta?o rekreskis ?ar li estas malbelege brunbruligita. Li ?uras ke je sia reveno, li ku?igos viajn ostojn en la Vajngunga.

- Ni estas du por ?uri : anka? mi faris promeseton. Sed la nova?o ?iam estas bonaj por scii. Mi estas laca, ?ivespere, tre laca pro ?iuj ?i nova?oj, Frato Grizulo… sed ?iam informigu min.

- Vi ne forgesos ke vi estas lupo ? La homoj ne forgesigos tion al vi ? diris Frato Grizulo per maltrankvila vo?o.

- Neniam. Mi ?iam memoros ke mi amas vin kaj ?iujn de nia kaverno; sed mi ?iam anka? memoros ke mi estis forpelita el la klano.

- Kaj ke vi povas esti forpelita el alia klano !… Homoj estas nur homoj, frateto, kaj ilia babilado estas simila al babilado de la ranoj en la lageto. Kiam mi revenos ?i tien, mi atendos vin en la bambuoj, sur la rando de la pa?tejo…

Dum la tri monatoj kiuj sekvis ?i tiun nokton, Mo?gli apena? transiris la portegon de la vila?o, tiom li okupi?is pri lernado de kutimoj kaj moroj de homoj. Unue li devis surmeti zontukon ?irka? la lumboj, tio kio abomene tedis lin; poste necesis al li lerni tion kio estas mono, pri kio li komprenis tute nenion kaj la plugado, pri kiu li ne komprenis la utilon. Poste la malgrandaj infanoj de la vila?o kolerigis lin. Feli?e la ?angala Le?o instruis lin ne koleri?i, ?ar en la ?angalo, vivo kaj nutra?o dependas de memrego; sed kiam ili mokis lin ?ar li rifuzis ludi iliajn ludojn, kiel flugigi kajton, a? ?ar li misprononcis vorton, li bezonis rememori ke estas malinda por ?asisto mortigi tute nudajn idojn, por sin deteni ekkapti kaj duige rompi ilin. Li e? ne iom konsciis pri sia forto. En la ?angalo, li sciis sin malforta kompare kun la bestoj; sed, en la vila?o, la homoj diris ke li estis forta kiel virbovo.

Li certe havis neniun ideon pri kio povis esti la timo : la tago kiam la pastro de la vila?o diris al li, ke se li ?telus liajn mangojn, la dio de la templo estus kolera, li iris kunpreni la di-bildon, alportis ?in al la pastro en lian domon, kaj petis lin kolerigi la dion, ?ar li ?ojus batali kun li. Estis horora skandalo, sed la pastro estingis ?in, kaj la edzo de Mesua pagis multe da bonan monon por kvietigi la dion.

Mo?gli anka? ne havis plej malgrandan konscion pri la diferenco kiun kasto estigas inter iu viro kaj alia viro. Kiam la azeno de la potisto glitis en la argilejo, Mo?gli eltiris ?in per la vosto; kaj li helpis stakigi la potojn kiam ili foriris al la bazaro de Kanhi?ara. Tio estis, oni ne povas pli ?oka : ?ar la potisto estas viro de malalta kasto, kaj lia azeno ankora? pli malalta. Se la pastro admonis lin, Mo?gli minacis lin anka? lasi lin sur la azeno, kaj la pastro konsilis la edzon de Mesua gvidi la infanon al laboro kiel eble plej tuj; sekve, la vila?estro diris al Mo?gli ke li devos akompani la bubalojn la sekvantan tagon, kaj gardi ilin dum ili pa?ti?os.

Nenio povis pli plezurigi Mo?gli^on; kaj samvespere, ?ar li estis komisiita de publika servo, li direktis sin al rondo da homoj kiuj ?iutage kunsidis sur platformo el masona?o en la ombro de granda figujo. ?i estis la vila?klubo, kaj la estro, la gardisto kaj la barbiro, kiuj sciis ?iujn kla?ojn de la loko, kaj la maljuna Buldeo⁽²⁾, la vila?a ?asisto kiu posedis muskedon, kuni?is kaj fumis tie. La simioj babilis, sidantaj sur la supraj bran?oj, kaj sub la platformo estis truo kie vivis kobro al kiu oni servis malgrandan bovlon da lakto ?iuvespere, ?ar ?i estis sankta; kaj la maljunuloj, sidantaj ?irka? la arbo, babilis kaj su?is siajn dikajn nargileojn ?is tre malfrue en la nokto. Ili rakontis mirindajn rakontojn pri dioj, homoj kaj fantomoj; kaj Buldeo rakontis el ili ankora? pli mirindajn pri la kutimoj de bestoj en la ?angalo, ?is eligi la okulojn el la kapoj⁽³⁾ ?e la infanoj, sidantaj ekster la rondo. La plimultaj rakontoj koncernis bestojn, ?ar por ?i tiuj vila?anoj, la ?angalo ?iam estis ?e ilia pordo. La damao kaj la apro esploris iliajn rikoltojn, kaj de tempo al tempo la tigro krepuske forrabis homon ?e vido de la vila?a pordego.

Mo?gli kiu komprenble iom konis la aferojn pri kiuj ili parolis, bezonis ka?i al si la viza?on por ke oni ne vidu lin ridi, dum Buldeo, kun sia muskedo transverse de la genuoj, iris de mirinda rakonto al alia ankora? pli mirinda; kaj la ?ultroj de Mo?gli pro tio tremegis.

Buldeo nun klarigis kiel la tigro, kiu forrabis la filon de Mesua, estis fantoma tigro, korpo lo?ata de la animo de maljuna fripona uzuristo, morta anta? kelkaj jaroj.

- Kaj mi scias ke ?i tio estas vera, li diris, ?ar Purun Daso ?iam lamis pro la bato kiun li ricevis en tumulto kiam liaj kontolibroj estis bruligitaj, kaj la tigro pri kiu mi parolas al vi anka? lamas, ?ar la spuroj de ?iaj kruroj estas neregulaj.

- Estas vere, estas vere, tio devas esti la vero, kune aprobis lin la grizbarbuloj.

- ?u ?iuj viaj rakontoj estas nur tiaj sensenca?oj, tiaj neebla?oj ? diris Mo?gli. ?i tiu tigro lamas ?ar li naski?is lama, kiel ?iuj scias tion. Kaj paroli pri la animo de uzuristo en besto kiu neniam havis la kura?on de ?akalo, estas paroli kiel infano.

La surprizo lasis Buldeoⁿ sen parolo dum momento, kaj la vila?estro lar?e malfermis la okulojn.

- Ho, ho ! Li estas la bubo de la ?angalo, ?u ne ? Buldeo fine diris. ?ar vi estas tiel inteligenta, vi pli bone farus alportante lian ha?ton al Kani?ara, ?ar la registaro anoncis prezon por ?ia kapo de cent rupioj… Sed vi ankora? farus pli bone silenti kiam viaj plia?uloj parolas !

Mo?gli stari?is por foriri.

- La tutan vesperon, mi tie restis por a?skulti, li ?etis super sian ?ultron kaj krom unu a? du fojoj, Buldeo ne diris unu veran vorton pri la ?angalo, kiu estas ?e lia pordo… Kiel do kredi al rakontoj pri fantomoj, pri dioj kaj pri koboldoj, kiujn li asertas esti vidinta ?

- Ur?as ke ?i tiu knabo iru gardi la brutarojn ! diris la vila?estro, dum Buldeo kolere spiregis kaj ?emis pro la nerespekto de Mo?gli.

La? la kutimo de la plejmulto el la hinduaj vila?oj, kelkaj junaj pa?tistoj frumatene elkondukis brutaron kaj bubalojn kaj revenigis ilin ?e nokti?o; kaj la samaj brutoj kiuj ?ismorte piedpremus blankulon, lasis sin esti frapataj, pelataj kaj timigataj de infanoj kies kapo apena? atingas la altecon de iliaj muzeloj. Tiel longe kiel la infanoj restas kun la brutaro, ili estas sekuraj, ?ar la tigro mem ne kura?as sturmi la grandnombran brutaron; sed se ili malproksimi?as por pluki florojn a? kuri post lacertojn, okazas al ili esti forrabitaj. Mo?gli tagi?e malsuprenpa?is la? la vila?a strato sidanta sur la dorso de Rama, la granda virbubalo de la brutaro; kaj la ardezbluaj bubaloj, kun siaj longaj kurbi?antaj kornoj kaj iliaj kruelaj okuloj, unuope levi?is el siaj staloj kaj sekvis lin; kaj Mo?gli, al la infanoj kiuj akompanis, tre klare sciigis ke li estas la estro. Li frapis la bubalojn per longa glata bambuo, kaj diris al Kamia, unu el la knaboj, lasi pa?ti?i la brutaro dum li iris anta?en kun la bubaloj, kaj bone atenti por ne fori?i de la brutaro.

Hinda pa?tejo estas tute el rokoj, el terbuloj, el truoj kaj el malgrandaj ravinoj, inter kiuj la brutaroj disi?as kaj malaperas. La bubaloj ?enerale ?atas mar?etojn kaj ?limajn lokojn, kie ili sin rulas kaj varmi?as en la varma koto dum horoj. Mo?gli kondukis ilin ?is la rando de la ebena?o, kie la Vajngunga eli?is el la ?angalo; tie li lasis sin gliti de la dorso de Rama, kaj foriris trotante al bosketo da bambuoj kie li trovis Fraton Grizulon.

- Ha ! diris Frato Grizulo, mi venis atendi ?i tie multajn sinsekvajn tagojn. Kion signifas ?i tiu laboro gardi la brutaron ?

- Ordono kiun mi ricevis, diris Mo?gli; mi portempe estas pa?tisto de la vila?o. Kiaj nova?oj pri ?er-Kano ?

- Li revenis en la landon kaj longe gvatis vin ?i tie. Nun li reiris, ?ar ?asbesto estas malofta. Sed li volas mortigi vin.

- Tre bone, eligis Mo?gli. Tiom longe kiom li estos for, venu sidi?i sur ?i tiun rokon, vi a? unu el viaj fratoj, tiel ke mi povu vidi vin elirante el la vila?o. Kiam li revenos, atendu min en la ravino proksime de la dhak-arbo, meze de la ebena?o. Ne necesas kuri en la fa?kon de ?er-Kano.

Poste Mo?gli elektis lokon en la ombro, ku?i?is kaj dormis dum la bubaloj pa?ti?is ?irka? li. La gardado de brutaroj en Barato estas unu el la plej pigraj metioj en la mondo. La brutaro ?an?as lokon kaj pa?tas, poste ku?i?as kaj denove ?an?as lokon, sen mu?i, preska? neniam. ?i nur grumblas. Koncerne la bubalojn, ili malofte diras ion, sed eniras unu post la alia en la ?limaj mar?etoj, en?ovi?as en la koton ?is kiam iliaj muzeloj kaj iliaj grandaj fajenc-bluaj okuloj sole sin montras ?e la surfaco, kaj tie ili restas senmovaj kiel blokoj. La suno flagrigas la rokojn en la varmego de la atmosfero, kaj la malgrandaj pa?tistoj a?das vulturon, neniam pli, sibli preska? ekster videbleco super siaj kapoj; kaj ili scias ke se ili mortus, a? se bovo mortus, ?i tiu vulturo sobirus balaante la aeron, ke la plej proksima vulturo, je mejlojn pli for, vidus ?in fali kaj sekvus, kaj tiel plu, unu post la alia, kaj ke e? anta? ol ili mortintus, estus tie dudekkelke da malsataj vulturoj venantaj el nenie.

Foje ili dormas, viglas, reendormi?as; ili plektas malgrandajn korbojn el seka herbo kaj enmetas en ili lokustojn, a? kaptas du mantojn por fari ilin interbati?i; ili surfadenigas por kolieroj ru?ajn kaj nigrajn ?angalajn nuksojn, gvatas la lacerton kiu varmi?as sur la roko, a? la serpenton postsekvante ranon apud la ?limejoj. Foje ili kantas longajn, longajn kantojn kun strangaj enlandaj triloj ?e la fino de la frazoj, kaj la tago ?ajnas al ili pli longa ol al la plejmulto da viroj la tuta vivo; foje ili starigas kastelon el koto kun figuretoj de homoj, de ?evaloj, de bubaloj, anka? modlitaj de koto, kaj metas kanojn en la manojn de homoj, kaj asertas ke ili estas re?oj kun siaj armeoj, a? dioj kiuj necesas adori. Poste vespero venas, la infanoj kriante kunigas la bestojn, la bubaloj eltiras sin el la glueca koto kun bruo simila al fusilpafoj forirantaj unu post la alia, kaj ?iuj vici?as tra la griza ebena?o por reiri al la lumoj kiuj briletas tie, en la vila?o.

?iutage Mo?gli alkondukis la bubalojn al iliaj mar?ejoj, kaj ?iutage li vidis la dorson de Frato Grizulo je unu kaj duono mejlo (+/-2,5km) en la ebena?o, li tiel sciis ke ?er-Kano ne estis reveninta, kaj ?iutage, li ku?i?is sur la herbaro, a?skultante la onidirojn kiuj a?di?is ?irka? li, kaj revante pri la malnovaj tagoj en la ?angalo. ?er-Kano farintus mispa?on pro sia lama kruro tie for en la ?angaloj, rande de la Vajngunga, ke Mo?gli a?dintus tion dum tiuj longaj silentaj matenoj.

Iam finfine, li ne vidis Fraton Grizulon ?e la interkonsentita posteno. Li ridis kaj direktis siajn bubalojn al la ravino proksime de la dhak-arbo kiu estis tute kovrita de or-ru?aj floroj. Tie staris Frato Grizulo, ?iu haro de la dorso hirtigita.

- Li ka?is sin dum unu monato por eligi vin ekster viaj singardecoj. Li transiris la kampojn dum la lasta nokto, kun Tabaki kaj sekvis vian varman spuron, diris la lupo anhelanta.

Mo?gli kuntiris la brovojn : "Mi ne timas ?er-Kanoⁿ, sed Tabaki scias pli ol unu ruza?on !"

- Ne timu, diris Frato Grizulo malpeze pasigante al si la langon sur la lipoj, mi renkontis Tabaki^on je la sunlevi?o; li nun instruas sian sciencon al vulturoj… Sed li ?ion rakontis al mi, anta? ol mi rompu al li la lumbojn. La plano de ?er-Kano estas ?i vespere atendi vin ?e la pordego de la vila?o…, atendi vin, vin kaj neniun alian. ?imomente li dormas en la granda seki?inta ravino de Vajngunga.

- ?u li man?is hodia?, a? ?u li malplena ?asas ? eligis Mo?gli.

?ar la respondo, por li, signifis vivon a? morton.

- Li mortigis je la ektagi?o… apron… Kaj li anka? trinkis… Rememoru ke ?er-Kano neniam povas resti neman?inte, e? kiam temas pri sia ven?o.

- Ho ! la malsa?ulo, la malsa?ulo ! Kian trioblan infanon tio faras !… Man?inta kaj trinkinta ! Kaj li imagas al si ke mi atendos ke li estu dorminta !… Nune, kie li tie estas ku?inta ? Se ni estus nur dek el ni, ni povus supervenki lin dum li estas ku?inta. Sed ?i tiuj bubaloj ne sturmos sen ke li estu flarata, kaj mi ne scias ilian lingvon. ?u ni kapablas ?irka?iri lin kaj trovi malanta?en lian spuron, tiel ke ili povu flari lin ?

- Li alvale na?is la? la Vajngunga el forega almonto por interrompi la spuron, diris Frato Grizulo.

- Estis Tabaki, mi certas, kiu donis al li la ideon ! Li neniam elpensus tion per si mem.

Mo?gli staris pensema, kun fingro en la bu?o :

- La granda ravino de la Vajngunga…, ?i enfluas en la ebena?on je malpli ol duonmejlo (+/-800m) de ?i tie. Mi povas ?irka?iri tra la ?angalo, alkonduki la brutaron ?is la enirejo de la ravino, kaj tiam, malsuprenirante, esplori ?ion… sed li eskapos tra la alia fino. Necesas al ni malebligi tiun elfu?ejon. Frato Grizulo, ?u vi povas fari komplezon al mi duigante la brutaron ?

- Ne tute sola, eble… sed mi alkondukis helpon, iun ruzan.

Frato Grizulo trote malproksimi?is kaj lasis sin fali en truon. Tiam, el ?i tiu truo levi?is enorma griza kapo kiun Mo?gli bone rekonis, kaj la varma aero pleni?is per la plej afliktitan krion de la tuta ?angalo,… la ?asblekado de lupo plentagmeze.

- Akela ! Akela ! diris Mo?gli, batante la manojn. Mi devintus scii ke vi ne forgesu min… Ni havas laboron sur niaj manoj ! Dividu la brutaron en du, Akela. Gardu la bubalinojn kaj bubalidojn iuflanke, kaj la virbubalojn aliflanke kun la plug-bubaloj.

La du lupoj trairis kurante, tien kaj tien kiel en kvadrilo, la brutaron kiu skui?is, levis la kapon kaj disi?is la? du amasojn.

Iuflanke, la bubalinoj pelitaj ?irka? iliajn bubalidojn kiuj kunpremi?is en la centro, ?etis furiozajn rigardojn kaj stamfis, pretaj, se iu el la lupoj dummomente haltis, sturmi lin kaj treti lin sub siaj hufoj. Aliflanke, la plenkreskaj kaj junaj virbubaloj anka? skui?is kaj stamfis, sed, kvankam ili ?ajnis pli imponaj, ili estis multe malpli dan?eraj, ?ar ili ne havis bubalidojn por defendi. Ses viroj ne sukcesus tiel klare dividi la brutaron.

- Kiaj ordonoj ? Akela anhelis. Ili provas rekuni?i.

Mo?gli suriris sur la dorson de Rama :

- Pelu la virbubalojn maldekstren, Akela. Frato Grizulo, kiam ni estos foririntaj, bone tenu la bubalinojn kune, kaj faru ilin resupreniri tra la elfu?ejon de la ravino.

- ?is kie ? diris Frato Grizulo, anhelante kaj mordante dekstren kaj maldekstren.

- ?is tie kie la flankoj sufi?e alti?as tiel ke ?er-Kano ne sukcesu transpasi ilin ! kriis Mo?gli. Gardu ilin tie ?is kiam ni malsupreniros.

La virbubaloj forkuris pro la bojadoj de Akela, kaj Frato Grizulo haltis anta? la bubalinoj. Ili impetegis al li, kaj li forkuris anta? ili ?is la elfu?ejo de la ravino, dum Akela postkuris la virbubalojn for maldekstren.

- Bone farata ! Alia galopa tempo kiel ?i tiu, kaj ili estos bele ?etitaj… Tute bone, nun, tute bone, Akela ! Iun troan dentobaton, kaj la virbubaloj sturmas… Hujah ! ?i estas pli sekura laboro ol kur?asi nigran kapreolon. Vi ne estus kredinta ke ?i tiuj plumpuloj povis iri tiel rapide ? kriis Mo?gli.

- Mi… mi anka? ?asis ?in dum mia tempo, anhelis Akela en la nubo de polvo. ?u necesas alpeli ilin al la ?angalo ?

- Jes ! Alpelu ilin tre rapide ! Rama koleras kiel rabia hundo. Ho ! se mi nur kapablus komprenigi al li tion kion mi volas de li hodia?.

La virbubaloj ?ifoje estis dekstren alpelitaj, kaj sin ?etis en la densejon kiun ili bruege penetris. La aliaj malgrandaj pa?tistoj, kiuj rigardis en la kompanio de siaj brutaroj, je duonmejlo (+/-0,8m) pli for, kuregis al la vila?o tiel rapide kiel iliaj kruroj kapablis porti ilin, kriante ke la bubaloj frenezi?is kaj forfu?is. Sed la plano de Mo?gli estis simpla. Li volis sekvi grandan rondon suprenirante, atingi la kapon de la ravino, poste malsuprenirigi ?in de la virbubaloj, kaj kapti ?er-Kanoⁿ inter ili kaj la bubalinoj. Li sciis ke post man?i kaj trinki la tigro ne kapablus batali a? grimpi sur la flankoj de la ravino. Nun li trankviligis per la vo?o siajn bubalojn, kaj Akela, restanta for malanta?e, kontenti?is jelpi de tempo al tempo por ur?igi la ariergardon. Tio faris vastan, tre vastan cirklon : ili ne volis tro apudi?i al la ravino por ne jam vigligi ?er-Kanoⁿ. ?e la fino, Mo?gli sukcesis kunigi la panikatan brutaron al la enirejo de la ravino, sur herbori?an deklivon kiu rapide alvalis al la ravino mem. De tiu alta?o oni povis vidi super la arbopintoj ?is la ebena?o kiu sterni?is sube; sed tio kion Mo?gli rigardis, estis la flankoj de la ravino. Li povis konstati kun forta kontenti?o ke ili preska? apike supreniris, kaj ke vitoj kaj lianoj kovrantaj la vandojn, ne permesus tenon al tigro kiu volus eskapi tra tie.

- Lasu ilin spiregi, Akela, li diris levante la manon. Ili ne jam flaris lin. Lasu ilin spiregi. Estas tempo por anonci sin al ?er-Kano. Ni tenas la beston en la kaptilo.

Li metis siajn manojn kiel vo?tubo, alvokis direkte al la ravino - estis preska? samafero kiel alvoki en tunelo - kaj la e?oj eksaltis de roko al roko.

Fine de longa intertempo respondis la treni?anta kaj dormanta mia?o de la tutsata tigro kiu veki?is.

- Kiu alvokas ? diris ?er-Kano.

Kaj grandioza pavo levi?is el la ravino, batante la flugilojn kaj kriante.

- Estas mi, Mo?gli… ?telisto de brutaro, estas tempo por veni al Roko de la Konsilio ! Malsupren… Pelu ilin malsupren, Akela !… Malsupren, Rama, malsupren !

La brutaro hezitis dum momento sur la rando de la deklivo, sed Akela, la?tigante la vo?on, ?etis sian plenan ?asblekadon, kaj ili rapidegis unuj post la aliaj absolute kiel vapor?ipoj en rapidfluo, kun sablo kaj ?tonoj flugantaj ?irka? ili. Tuj foririntaj, ne plu estis rimedo por halti, kaj anta? ol ili estu meze de la fluejo de la ravino, Rama flaris ?er-Kanoⁿ kaj mu?is.

- Ha, ha ! diris Mo?gli sur lia dorso. Vi scias nun !

Kaj la torento de nigraj kornoj, de ?a?mantaj muzeloj, de fiksaj okuloj, tumultis en la ravino, absolute kiel ruli?adas rokoj dum inundo, la pli malfortaj bubaloj ?etitaj al la flankoj de la ravino kiujn ili balais ?irante la rubusojn. Ili nun sciis kian laboron atendis ilin anta?en - la teruran sturmon de la bubaloj kontra? kiu neniu tigro povas esperi rezisti. ?er-Kano a?dis la tondron de iliaj hufoj, stari?is kaj peze trenis sin al la malsupro de la ravino, ser?ante ?e iu flanko kaj ?e alia flanko eskapeblecon; sed la vandoj estis apikaj, necesis al li resti tie, peza pro lia man?o kaj la akvo kiun li trinkis, preta por ?io plivole ol batali. La brutaro enakvi?is en la mar?on kiun li ?us forlasis, sonigante la mallar?an valon per siaj mu?adoj, Mo?gli a?dis mu?adojn respondi ?e la alia fino de la ravino, li vidis ?er-Kanoⁿ turni sin (la tigro sciis ke, en tiu senespera kazo, estis ankora? pli bone alfronti la virbubalojn ol la bubalinojn kun iliaj bovidoj); kaj tiam Rama stumblis, preska? falis, da?rigis sian vojon, surtretante ion malfirman, poste kun la aliaj virbubaloj tuj post li, li enigis en la duan brutaron kun granda bruo, dum la pli malfortaj bubaloj estis levitaj super la grundo kun la kvar kruroj supren pro la albato de la kuntrafi?o. La sturmo alvenigis al la ebena?o la du brutarojn ?emantajn, kornofrapantajn kaj stamfantajn. Mo?gli atendis la bonan momenton por lasi sin gliti de la dorso de Rama, kaj frapis dekstren kaj maldekstren ?irka? si per sia bastono.

- Rapide, Akela ! Haltigu ilin ! Disigu ilin, alie ili balda? interbatalos kune… Elkonduku ilin, Akela… Haj !… Rama ! Haj ! Haj ! Haj ! Miaj infanoj… Tute dol?e, nun Tute dol?e ! Estas finita.

Akela kaj Frato Grizulo kuris flanken kaj aliflanken, mordetante la bubalojn ?e la kruroj, kaj kvankam la brutaro unue returni?is por denove sturmi suprenirante la ravinon, Mo?gli sukcesis turni Ramaⁿ, kaj la aliaj sekvis lin al la mar?etoj. Ne plu bezonis treti ?er-Kanoⁿ. Li estis morta kaj la vulturoj jam alvenis.

- Fratoj, li mortis kiel hundo, diris Mo?gli, ser?ante per la mano la tran?ilon kiun li ?iam surhavis en ingo pendigita al sia kolo nun ke li vivis kun la homoj. Sed li neniam estus batalanta… ?alah ! Lia ha?to efikos bone sur la Rokon de la Konsilio. Necesas tuj lerte eklabori.

Infano edukita inter homoj neniam estus revanta sole senfeligi dekfutan (+/-3m) tigron, sed Mo?gli sciis pli bone ol iu ajn kiel tenas ha?to de besto, kaj kiel ?i fori?as. Tamen estis malfacila laboro, kaj Mo?gli detran?is, tiris, penis dum unu horo, dum la lupoj kontemplis lin, kun lango pendanta, a? alproksimi?is kaj helpis lin tiri kiam li ordonis tion. Subite mano falis sur lian ?ultron; kaj suprenrigardante, li vidis Buldeoⁿ kun lia muskedo. La infanoj rakontis en la vila?o pri la sturmo de la bubaloj, kaj Buldeo eliris tre kolera, tre ur?ata korekti Mo?gli^on pro ne esti prizorginta pri la brutaro. La lupoj malaperis tuj kiam ili vidis la viron veni.

- Kio estas ?i tiu frenezo ? diris Buldeo per kolera tono. Kaj vi imagas ke vi kapablas senfeligi tigron !… Kie la bubaloj mortigis lin ?… ?i estas e? la lama tigro, kaj estas cent rupioj por ?ia kapo… Nu, bone, ni fermetos la okulojn pri la malzorgo per kiu vi lasis la brutaron forkuri; kaj eble mi donos al vi unu el la rupioj de la rekompenco kiam mi estos alportinta la felon al Kanhi?ara.

Li priser?is en sia zontuko, eltiris el ?i fajro?tonon kaj fajrilon, kaj klini?is por bruligi la lipharojn de ?er-Kano. La plejmulto da indi?enaj ?asistoj kutimas bruligi la lipharojn de la tigro por malhelpi ?ian fantomon fantomi ilin.

- Hm ! diris Mo?gli kiel al si mem, suprenfaldante la ha?ton de unu el la kruroj. Tiel, vi kunportos la felon al Kanhi?ara por akiri rekompencon, kaj vi eble donos al mi rupion ? Nu, ?ajnas al mi ke mi gardos la felon por mi. He, maljunulo, for la fajro !

- Kiu estas ?i tiu maniero paroli al la ?efo de la ?asistoj de la vila?o ? Via ?anco kaj la stulteco de viaj bubaloj helpis vin mortigi ?i tiun ?asbeston. La tigro ?us man?is : sen tio, ?i nun estus je dudek mejlojn (+/-32km) de ?i tie. Vi e? ne kapablas ta?ge senfeligi ?in, almozuleto, kaj devas esti mi, Buldeo, kiu lasas diri al mi : "Ne bruligu ?iajn lipharojn !" Mo?gli, mi ne donos al vi unu anaon (=1/16 rupio) de la rekompenco, sed bonan punbatadon, kaj jen ?io. Lasu ?i tiun kadavron !

- Per la virbovo kiu ela?etis min ! diris Mo?gli ekkomencante la ?ultron, ?u mi devas resti la tutan posttagmezon por babili kun ?i tiu maljuna simio ? ?i tie, Akela ! Tiu viro tedegas min !

Buldeo, ankora? klinita super la kapo de ?er-Kano, sin trovis subite sternita en la herbaro, kun griza lupo sur la lumboj, dum Mo?gli da?rigis senfeligi kvaza? estus nur li en la tuta Barato.

- Jeees, li diris inter siaj dentoj. Vi finfine pravas, Buldeo, vi neniam donos al mi anaon de la rekompenco !… Estas malnova kverelo inter ?i tiu lama tigro kaj mi… tre malnova kverelo… kaj mi gajnis !

Por rekoni la meritojn de Buldeo, se li havus dek jarojn malpli kaj se li renkontis Akelaⁿ en la arbaro, li provintus sian ?ancon en batalo; sed lupo kiu obeis al la ordonoj de infano, de infano kiu mem havis personajn malfacila?ojn kun tigroj homman?uloj, ?i ne estis ordinara besto. Tio estis sor?arto, magio, kaj el la plej malbona speco, pensis Buldeo; kaj li demandis al si, ?u la amuleto kiun li havis ?irka? la kolo, sufi?us por protekti lin. Li restis tie sen a?daci movi?i, ?iuminute preta vidi Mo?gli mem ?an?i?i al tigro.

- Mahara?o ! Nobla re?o ! li fine flustris per embarasa tono.

- Nu ? diris Mo?gli, sen turni la kapon kaj rikanante.

- Mi estas maljunulo. Mi ne sciis ke vi estis io pli ol eta pa?tisto. ?u mi povas stari?i kaj foriri, a? ?u via servanto balda? dispecigos min ?

- Iru, kaj paco estu kun vi !… Sed alifoje, ne entrudi?u en mia ?asbestaro… Liberlasu lin, Akela.

Buldeo lampa?e foriris al la vila?o, tiel rapide kiel li kapablis, retrorigardante super sian ?ultron, en la okazo se Mo?gli aliformi?us en terura?on. Apena? alveninta, li rakontis rakonton pri magio, pri ensor?ado, kiu decidigis la pastron afekti tre seriozan mienon.

Mo?gli da?rigis sian laboron, sed la tago fini?is ke li kaj la lupoj ne tute apartigis de la korpo la grandan felon kun gajaj koloroj.

- Nun necesas al ni ka?i tion kaj rehejmenirigi la bubalojn. Helpu min kolekti ilin, Akela.

La rearigita brutaro ekmovi?is en la krepuska nebulo. Alproksimi?ante al la vila?o, Mo?gli vidis lumojn, li a?dis blovi kaj sonori la konkojn kaj sonorilojn. La duono de la vila?o ?ajnis atendi lin ?e la pordego.

- Estas ?ar mi mortigis ?er-Kanoⁿ ! li diris al si.

Sed hajlo da ?tonoj siblis en liaj oreloj, kaj la vila?anoj kriis :

- Sor?isto ! Filo de lupo ! ?angala demono ! Foriru ! Rapidege foriru, a? la pastro redonos al vi vian lupan formon. Pafu, Buldeo, pafu !

La malnova muskedo elpafis kun la?tega bruo, kaj juna bubalo eligis doloran mu?adon.

- Ankora? sor?ado ! kriis la vila?anoj. Li kapablas deviigi la kuglojn… Buldeo, ?uste estis via bubalo.

- Kio nun ?i tio estas ? diris Mo?gli panike, dum la ?tonoj dense defalis ?irka? li.

- Ili estas tre similaj al tiuj de la klano, viaj fratoj de ?i tie ! diris Akela kviete sidi?ante. ?ajnas al mi ke se kugloj volas signifi ion, oni emas forpeli vin.

- Lupo ! Ido de lupo ! Foriru ! kriis la pastro svingante peceton de la sankta planto nomata tulsio⁽⁴⁾.

- Ankora? ? La alia fojo, estis ?ar mi estis homo. ?i-foje, estas ?ar mi estas lupo. Ni foriru, Akela.

Virino, estis Mesua, kuris al la brutaro kaj plorkriis :

- Ho ! Mia filo, mia filo ! Ili diras ke vi estas sor?isto kiu kapablas la?vole ?an?i?i al besto. Mi ne kredas tion, sed foriru, a? ili mortigos vin. Buldeo diras ke vi estas magiisto, sed mi scias ke vi ven?is la morton de Natoo.

- Revenu, Mesua ! kriis la homamaso. Revenu a? ni ?tonmortigos vin !

Mo?gli ekridis per malbona seka rido, ?tono ?us trafis lin ?e la bu?on :

- Reiru rapide, Mesua. Estas unu el tiuj ridindaj fabeloj kiujn ili ripetas sub la dika arbo ?e la nokti?o. Almena? mi pagis por la vivo de via filo. Adia?, kaj rapidu, ?ar mi tuj resendos la brutaron al ili pli rapide ol alvenas iliaj rompa?oj. Mi ne estas sor?isto, Mesua. Adia? !

- Nun ankora? iun penon, Akela ! li kriis. Rehejmenirigu la brutaron.

La bubaloj ne bezonis esti pelitaj por reiri al la vila?o. ?e la unua bleko de Akela, ili sturmis kiel trombon tra la pordegon, dis?etante la homamason dekstren kaj maldekstren.

- Faru vian kalkulon, kriis mal?ate Mo?gli. Mi eble ?telis unu. Bone kalkulu ilin, ?ar mi neniam plu estos pa?tisto sur viaj pa?tejoj. Adia?, infanoj de homoj, kaj danku al Mesua pro tio ke mi ne venu kun miaj lupoj postkuri vin en via strato !

Li sin turnis kaj foriris kun la Soleca Lupo; kaj ?ar li rigardis la stelojn, li sentis sin feli?a.

- Mi laci?as dormi en enfalujoj, Akela. Ni prenu la ha?ton de ?er-Kano kaj ni foriru… Ne, ni ne suferigos al la vila?o, ?ar Mesua estis bona por mi.

Kiam la luno levi?is, inundante la ebena?on per lakta heleco, la teruritaj vila?anoj vidis pasi foren Mo?gli^on, kun du lupoj tuj malanta? li kaj porta?o sur la kapo, la? tiu vigla troto de la lupoj kiuj forman?as longajn mejlojn kiel fajro. Tiam ili sonigis la sonorilojn de la templo kaj blovis en la konkoj pli la?te ol iam; kaj Mesua ploris, kaj Buldeo ?veligis la rakonton de sia ?angala aventuro, fine rakontante ke la lupo sin tenis stara sur siaj malanta?aj kruroj kaj parolis kiel homo.

La luno estis tuj subironta kiam Mo?gli kaj la du lupoj alvenis al la monteto de la Konsilio; ili haltis ?e la kaverno de patrino lupino.

- Oni forpelis min el la klano de homoj, patrino ! alparolis Mo?gli, sed mi revenas kun la felo de ?er-Kano, mi plenumis mian promeson.

Patrino lupino eliris per rigida pa?ado, kun siaj idoj malanta? si, kaj ?iaj okuloj ekflamis kiam ?i ekvidis la ha?ton.

- Mi diris al li, la tagon kiam li en?ovis sian kapon kaj siajn ?ultrojn en ?i tiun kavernon, postulante vian vivon, eta rano…, mi diris al li ke la ?asisto estos ?asita. Li tion meritis.

- Bonege, frateto ! diris profunda vo?o kiu venis el la densejo. Ni estis solaj en la ?angalo sen vi.

Kaj Baghera venis kurante ?is la nudaj piedoj de Mo?gli. Ili kune grimpis la Rokon de la Konsilio. Mo?gli etendis la ha?ton sur la platan ?tonon kie Akela kutimis sidi, kaj fiksis ?in per kvar bambuaj splitoj; poste Akela ku?i?is sur ?in kaj ?etis la malnovan kunvokon al la Konsilio : "Rigardu, atente rigardu, ho lupoj !" Ekzakte kiel li ?etis ?in kiam Mo?gli estis alportita tien por la unua fojo.

Ekde kiam Akela estis detronigata, la klano restis sen estro, plenumante ?asadon kaj batalon la? sia bontrovo. Sed ?iuj, pro kutimo, respondis al la kunvoko : kaj kelkaj lamis pro esti falintaj en kaptilojn, kaj aliaj trenis kruron rompitan de pafa?o, aliaj ankora? estis favaj pro esti man?inta a?ajn nutra?ojn, kaj multaj mankis. Sed tiuj kiuj restis venis al la Roko de la Konsilio, kaj tie ili vidis la striitan felon de ?er-Kano etendita sur la ?tono, kaj la grandegajn ungegojn kiuj pendis ?e la fino de la malplenaj kruroj.

- Atente rigardu, ho lupoj ! ?u mi plenumis mian promeson ? diris Mo?gli.

Kaj la lupoj bojis : Jes. Kaj unu el ili, tute dis?irita de vundoj, kriegis :

- Ho Akela ! Konduku nin denove. Ho vi, Hometulo ! anka? gvidu nin : sufi?as por ni, vivi sen le?oj, kaj ni vere volas refari?i la Libera Popolo.

- Ne, ronronis Baghera, tio ne povas esti. Kiam vi estos sataj, la frenezo povos retrafi vin. Ne estas pro nenio ke vi estas nomitaj la Liberan Popolon. Vi batalis por libereco, ?i apartenas al vi. Man?u ?in, lupoj !

- La klano de la homoj kaj la klano de la lupoj forpelis min, diris Mo?gli. Nun mi ?asos sola en la ?angalo.

- Kaj ni ?asos kun vi ! diris la kvar Lupidoj.

Mo?gli foriris kaj ekde tiu tago, li ?asis en la ?angalo kun la kvar idoj. Sed li ne ?iam estis sola, ?ar post kelkaj jaroj, li fari?is viro kaj edzi?is.

Sed ?i tio estas rakonto por la plenkreskuloj.

* * *

Estas la kanto de Mo?gli.

Mi, Mo?gli, mi kantas.

?angalo a?skultu

kiajn aferojn mi faris :

 

?er-Kano diras ke li mortigus

ke li mortigus !

Ke apud la pordoj, je la krepusko,

li mortigus Mo?gli^on la Ranon !

 

Li man?is, li trinkis.

Bone trinku, ?er-Kano,

kiam vi denove trinkos ?

Dormu kaj son?u pri via predo.

 

Mi estas sola en la pa?tejoj.

Venu, Frato Grizulo !

Kaj vi. Solulo, venu,

ni ?asos la dikan beston ?i-vesperen.

 

Arigu la grandajn virbubalojn,

virbubalojn kun blua ha?to, kun furiozaj okuloj.

Irigu ilin tien kaj tien la? tio kion mi ordonas.

?u vi ankora? dormas, ?er-Kano ?

Stari?u, ho ! Stari?u.

Jen mi venas kaj la virbubaloj malanta? mi !

 

Rama, la re?o de la bubaloj, stamfis.

Akvoj de Vajngunga kien iris ?er-Kano ?

 

Li tute ne estas Sahi por fosi truojn,

a? Mor la Pavo por flugi.

Li tute ne estas Mang, la Vesperto,

por pendigi sin sur la bran?ojn.

 

Malgrandaj bambuoj kiuj kraketas, diru kien li forkuris ?

O? ! Li estas tie. Ahao ! Tie li estas.

Sub la piedoj de Rama ku?as la lamulo.

Levigu vin, ?er-Kano. Levigu vin kaj mortigu !

Jen ?asbesto; rompu la kolon de la virbubaloj !

 

?it ! Li dormas. Ni ne vekos lin ?ar li estas tre forta.

La vulturoj malsupreniris por vidi lin.

La nigraj formikoj supreniris por koni lin.

Granda kunveno okazas por lia honoro.

 

Alala ! Mi nenion havas por vesti min.

La vulturoj vidos ke mi estas nuda.

Mi hontas anta? ?iuj ?i tiuj homoj.

 

Pruntedonu al mi vian felon, ?er-Kano.

Pruntedonu al mi vian gajan striitan felon,

por ke mi povu iri al Roko de la Konsilio.

 

Per la ta?ro kiu ela?etis min,

mi faris promeson, malgravan promeson.

Mankas nur vian felon por ke mi plenumu mian parolon.

 

Tran?ilo enmane, la tran?ilo kies homoj uzas,

kun tran?ilo de la ?asisto mi klini?os

por elpreni mian merita?on.

 

Akvoj de Vajngunga, atestu

ke ?er-Kano donas al mi sian felon,

?ar li amas min.

Tiru, Frato Grizulo ! Tiru, Akela !

Peza estas la ha?to de ?er-Kano.

 

La klano de la homoj estas incitita.

Ili ?etas ?tonojn kaj parolas kiel infanoj.

Mia bu?o sangas. Lasu min foriri.

 

Tra la nokto, la varma nokto,

rapide kuru kun mi, miaj fratoj.

Ni forlasos la vila?lumojn,

ni iros al la malalta luno.

 

Akvoj de Vajngunga, la Klano de la homoj forpelis min.

Mi ne faris malbonon al ili, sed ili timis min. Kial ?

 

Klano de la lupoj, vi anka? forpelis min.

La ?angalo estas fermita por mi,

anka? la pordegoj de la vila?o. Kial ?

 

Tiel same kiel Mang flugas inter bestoj kaj birdoj,

tiel same mi flugas inter la vila?o kaj la ?angalo. Kial?

 

Mi dancas sur la felo de ?er-Kano, sed mia koro tre pezas.

La ?tonoj de la Vila?o frapis mian bu?on kaj vundis ?in.

Sed mia koro estas tre malpeza,

?ar mi revenis al la ?angalo. Kial ?

 

?i tiuj amba? aferoj batalas en mi,

kiel serpentoj printempe batalas.

La akvo falas el miaj okuloj kaj tamen mi ridas. Kial ?

 

Mi estas du Mo?gli^oj,

sed la felo de ?er-Kano estas sub miaj piedoj.

La tuta ?angalo scias ke mi mortigis ?er-Kanoⁿ.

Rigardu, bone rigardu, ho lupoj !

 

Ahae ! Mia koro pezas pro aferoj kiujn mi ne komprenas.

 

La Kanto de Mo?gli.

(Tiel kiel li kantis ?in sur la Roko de la Konsilio,

kiam li dancis sur la felo de ?er-Kano).

* * *