24 _ Abortita projekto.

"Nun, da?rigis Kempo strabe rigardante tra la fenestro, kion ni estas farontaj ?"

Li proksimi?is al sia gasto por eviti ke tiu ?i povu subite ekvidi la tri virojn kiuj alvenis, grimpantaj kun netolerebla malrapideco, ?ajnis al li, la deklivon de la monteto.

- Kion vi intencas fari kiam vi direktis vin al Haveno Arkteo ?  ?u vi havis kelkan projekton ?

- Mi tien iris por eliri el la lando ; sed mi ?an?is miajn planojn ekde kiam mi vidis vin.  Mi pensis ke estus sa?a, nun ke estas varme kaj ke mi povas resti nevidebla, atingi la Sudon.  Des pli ke mia sekreto estis konata, kaj ke ?iu estus embuskanta, gvatanta kontra? la envolvita kaj maskita viro.  Vi havas linion de vapor?ipoj por Francio : mia ideo estis en?ipigi min ?i tie kaj preni la riskojn de la transpaso.  De tie, mi povus iri per la fervojo en Hispanion, a? e? da?rigi ?is Al?erio.  Tio ne estus malfacila.  Tien, iu homo povus restadi ?iam nevidebla kaj tamen vivi, sen sidi senfara.  Kaj mi uzis tiun trampon kiel monkeston kaj ?ar?iston ?is mi trovintus la eblon unuatempe sendi miajn librojn kaj miajn aferojn.

- Bonege, mi komprenas.

- Kaj tiam, okazis ke tiu a?a ?tipkapulo provis pri?teli min !  Li ka?is miajn librojn, Kempo !  Ka?itaj miaj libroj !...  Se mi iam sukcesos ekkapti lin !...  Tio kio estas plej bone por fari, estas unue repreni al li la librojn.  Sed kie li estas ?  ?u vi scias tion ?

- Li estas ?e la urba policejo, ?losita la? sia propra peto en la plej fortika tiea ?elo.

- La fripono !

- Tio iom malfruigas vi.

- Necesas ke ni havu tiujn librojn; ili havas gravegan intereson.

- Certe ! eligis Kempo kiu demandis al si, iom nervoza, ?u li ne a?dis pa?ojn eksteren.  Certe, necesas ke ni havu tiujn librojn.  Sed tio ne estos tre malfacila se li ne scias tion kion tiuj libroj elvokas por vi.

- Ne, li ne scias tion, diris la nevidebla viro, kaj li ekpripensis.

Kempo penis imagi ion por pluigi la konversacion kiam Grifino reparolis per si mem :

- La fakto ke mi tiel ekalvenis en via domo, Kempo, ?an?as ?iujn miajn planojn ?ar vi ja estas kapabla kompreni.  Malgra? ?io kio okazis, malgra? tiu publikeco, malgra? la perdo de miaj libroj kaj ?ioj kiujn mi suferis, spite ?io, restas al mi la eblo fari grandajn aferojn, grandegajn aferojn... ?u vi ne diris al iu ke mi estis ?i tie ?  li abrupte demandis.

Kempo hezitis.

- Tio estis evidente, li diris.

- Al neniu ?  Grifino insistis.

- E? ne unu homo !

- Ha !  Nu...

La nevidebla viro ekstaris kaj, pugnoj sur la koksoj, li pa?egis en la ?ambreto.

- Mi faris azena?on, Kempo, gravan azena?on, alpa?ante al la eksperimento per mi tute sola.  Mi perdis miajn fortojn, tempon, okazojn.  Sole !  Ha !  Kiel homo kapablas nur malmute da afero !  Kelkajn bagatelajn ?telojn, kelkajn malgravajn perforta?ojn, kaj tio estas ?io...  Tio kion mi volas, Kempo, estas iu por subteni min, por helpi min, kaj ka?ejo ien kie mi povas dormi, man?i, ripozi kviete kaj sen esti suspektita.  Necesas al mi asistanto.  Kun partnero, kun la man?o kaj la ripozo certigitaj, ekzistas mil aferoj kiujn mi povas fari.  ?is nun, mi manovris nur per konfuzaj donita?oj.  Ni devas konsideri ?ion kiun la nevidebleco inkludas kaj kiun ?i tute ne inkludas.  ?i konstituas tre malgrandan avanta?on por tiu kiu volas suba?skulti malanta? la pordoj, ekzemple, ?i ne malhelpas vin bruigi.  Malgranda avanta?o, ankora?, tre malgranda...  nu, ni koncedu !...  en ?telo kun enira rompo, ktp.  Iam kiam vi kaptis min, vi povas facile enprizonigi min.  Jes, sed aliflanke, mi estas malfacila por kapti...  Fakte, tiu nevidebleco estas bona nur por du kazoj : ?i estas utila por la fu?o, ?i tiel anka? estas por la alproksimi?o.  ?i do estas aparte utila por mortigi.  Mi povas ?irka?iri iun homon, kiu ajn armilon li havus, elekti la punkto, frapi kiel mi volas, eviti kiel mi volas, el?teli?i kiel mi volas.

 Kempo metis la manon al siaj lipharoj.  ?u oni movi?is malsupren ?

- Mortigi, jen tio kiun ni devas fari, Kempo.

- Jen tio kiun ni devas fari, mortigi...  Mi a?skultas vin, Grifino, sed mi ne diras jes, estu atente.  Kial mortigi ?

- Ne senutila murdo, ne ; sed sa?a masakro.  La demando, jen ?i : oni scias, kiel ni mem scias tion, ke estas nevidebla viro, kaj tiu nevidebla viro, Kempo, devas nun estigi la regadon de teruro.  Jes, sendube, tio tremetigas ; sed mi bone diras : la regadon de teruro.  Necesas ke li prenu kelkan urbon, tiel kiel via Arkteo, teruru ?in kaj mastru ?in.  Necesas ke li diktu siajn ordonojn, li povas fari tion la? mil manieroj... paper?ifa?oj glititaj sub la pordoj povas sufi?i.  Kaj kiu ajn malobeus liajn ordonojn, li devas mortigi lin, kiel anka? kiu ajn venus al helpo de ribelulo.

- Hm !  hm !  eligis Kempo malpli atenta al babilado de Grifino ol al bruo de la enira pordo, malfermita poste fermita.  ?ajnas al mi, Grifino, li diris, por maski sian malatenton, ke via asistanto estus en malfacila pozicio ?

- Neniu scius ke li estas mia asistanto, vigle rebatis la nevidebla viro ; poste, subite : ?? !...  Kio do okazas malsupren ?

- Sed nenio, respondis Kempo, ekparolante la?te kaj rapide.  Mi ne diris jes, Grifino.  Bone a?skultu min, mi ne diris jes.  Kial revi ludi tian partion kontra? sia raso ?  Kiel vi povas esperi trovi feli?on tie ?  Ne estu do soleca lupo!  Publikigu viajn rezultojn ; diru al la mondo, diru almena? al la nacio vian konfidencon.  Pensu pri tio kiun vi povus akiri kun miliono da helpantoj...

La nevidebla viro interrompis lin kaj la brakon etenditan : "Estas pa?oj kiuj supreniras !"

- Nu do !

- Lasu min vidi.

Kaj li direktis sin, la brakon etenditan, al la pordo.

Tiam la pasa?oj akceli?is.  Kempo hezitis dum sekundo, poste movi?is por bari al li la vojon.  La nevidebla viro ektremetis, poste restis senmova.

"Perfidulo !"  kriis la vo?o.

Kaj subite la noktosurtuto malfermi?is kaj eksidante Grifino komencis senvesti?i.

Kempo rapide iris tri pa?ojn al la pordo.  Tuj la nevidebla viro – siaj kruroj jam malaperis - ekstaris eligante krion.  Kempo vigle malfermis la pordon.

Tiumomente oni a?dis, venante el malsupre, bruon de vo?o kaj de hastemaj pa?adoj.

Per rapida movado, Kempo retropu?is la nevideblan viron, li eksaltis flanken, refermis fortege la pordon malanta? li.  La ?losilo estis ekstere, tute preta.  Iun plua momenton, kaj Grifino estintus sola, kaptita en la kabineto de la belvedero, sen iu malgranda incidento : la ?losilo ?imatene estis haste en?ovita en la seruro ; Kempo, abrupte tirante la pordon, faligis ?in sur la tapi?on.

Li pali?is.  Li alkrampi?is per amba? manoj al la manilon. Momenton, li eltenis.  Poste, la pordo malfermi?is je ses coloj [±15cm], sed li sukcesis refermi ?in.  La duan fojon, okazis interspaco lar?e de unu futo [±30cm] kaj la noktosurtuto aperis, en?ovis sin en la aperturon; Kempo estis kaptita ?e la gor?o de nevideblaj fingroj, kaj li maltenis la manilon por defendi sin.  Li estis forpu?ita, faligita per stumbligo, krude ?etita en angulon de la inter?tuparo.  La malplena noktosurtuto falis sur lian kapon.

Duonvoje en la ?tuparo trovi?is tiam la kolonelo Adai, la adresito de la letero de Kempo, la ?efo de la Arktea polico.  Li restis mirigata, stupora pro tiu subita vido : Kempo sekvita de tiu ?i eksterkutima stranga?o, iu malplena vesto kiu turni?adas en aero.  Li vidis Kempon pu?pelita, poste restari?anta.  Li vidis Kempon ?anceli?i, sin ?eti anta?en, denove fali, falegi kiel bovo.

Tiam, subite, li anka? estis perforte frapita.  Kaj de neniu !  Nenio !  Iu grandega peza?o, la? tio kio ?ajnis al li, saltis sur lin ; oni kaptis lin ?e la gor?o, oni donis al li genuobaton en la ventro kaj li estis pu?pelita kapanta?en en la ?tuparon.  Iu nevidebla piedo pasis sur lian dorson, la flugtu?o de spirito falruli?is la ?tupojn ; li a?dis la du policanoj en la vestiblo, krii kaj kuri ; la enira pordo fermi?is bruege.

Li restari?is tute konsternita.  Li vidis Kempon kiu malsupreniris zigzagante, kovrita de polvo, harta?zita, kun iu flanko de la viza?o kontuzita, la lipo sanganta, tenante en siaj brakoj ru?an noktosurtuton kaj kelkajn ?ifona?ojn.

"Dio mia !  ekkris Kempo.  ?io estas perdita !  Li forfu?is".