22 _ En iu ĉiovendejo.

"Estis do dum lasta januaro, sub ne?o?torma minaco - kaj la ne?o, restante sur mi, aperigus min - ke, laci?inta, frosti?inta, suferanta, malfeli?a pli ol oni povus diri, kaj tamen apena? konvinkita pri mia nevidebleco, mi komencis tiun ?i novan vivon al kiu mi estas destinita.  Mi estis sentegmenta, kaj sen vivrimedoj. neniu estulo en la mondo al kiu mi povus konfidi min.  Diri mian sekreton estis denunci min, fari pri mi kurioza?on, fenomenulon.  Tamen, mi ja deziregis alpa?i la unuan renkontiton kaj fidi al sia diskreteco.  Sed aliflanke, mi konjektis la teruron, la krudan kruelecon kiun vekus miaj proponoj.  Mi formis nenian projekton dum mi estis sur la strato.  Mia sola celo estis ?irmi min kontra? la ne?o, esti finfine kovrita, en varmo : nur tiam mi kapablus decidi planon.  Sed e? por mi, nevidebla viro, la vicoj da domoj tra Londono restis fermitaj, barikaditaj, riglitaj, neatingeblaj.

"Mi klare vidis nur unu aferon anta? mi : la malvarmon, la misveteron, ?iajn mizerojn sub la ne?o kaj en la nokto.

"Rimarkinda ideo venis en mian kapon.  Venis al mi bonega plano, mi ekiris la? unu el la stratoj kiuj kondukas de la strato Gover al la vojo Totenhamkortumo kaj mi balda? trovi?is anta? la Holdingo, tiu granda entrepreno kie oni vendas ?ion, vi ja scias - viandon, spica?ojn, tola?ojn, meblojn, vestojn, kaj e? oleopentra?ojn – iu grandega labirinto de butikoj pli?uste ol iu vendejo.  Mi pensis ke mi trovus la pordojn malfermitaj, ili estis fermitaj.  Dum mi staris en la lar?a enirejo, iu a?to haltis anta?e ; iu viro en uniformo - vi bone konas tiun specon de ulo, kun Holdingo per oraj literoj sur la kaskedo - malfermis la pordon.  Mi sukcesis en?ovi?i kaj, transirante la domo - mi estis ?e la sekcio de la rubandoj, gantoj, ?trumpetoj, ktp - mi alvenis en pli vastan parton dedi?itan al korboj por piknikoj kaj al mebloj el vimeno.

"Tie mi tamen ne sentis min sekura : tro da homoj sen?ese iris kaj reiris.  Mi vagis tie kaj tie, tiel bone ke mi malkovris ?e supra eta?o iun vastan sekcion kie vici?is kvantoj da ligna?oj de lito ; Mi grimpis la ligna?ojn kaj finfine trovis rifu?ejon en grandega amasi?o de kuntiritaj matracoj.  La loko, jam lumigita, estis agrabla kaj varma : mi decidis resti en tiu ka?ejo, kun singarde stre?ita okulo al grupoj de komizoj kaj klientoj kiuj cirkulis en la vendejo, ?is fermohoro.  Mi tiam povus, mi pensis, pri?teli la firmon por nutri min, vesti min, maskovesti min, spionvagi ?ien, taksi la vivrimedojn, eble dormi sur iun liton.  La plano ?ajnis tre sa?a.  Mia ideo estis akiri kostumon, fari al mi ta?gan kapon, kvankam envolvitan, havi monon, tiam repreni mian librojn kie ili atendis min, poste ien lupreni lo?ejon kaj senhaste prepari la kompletan realigon de la superecoj kiujn donis al mi sur la aliuloj - mi ankora? kredis tion ! - mia privilegio esti nevidebla.

"La fermado okazis sufi?e rapide.  Ne estis pli ol horo ke mi okupis pozicion sur la matracoj kiam mi vidis ke oni mallevis la ferkurtenojn de la fenestroj kaj ke oni pu?is la klientojn al la pordoj.  Pluraj viglaj junuloj kun eksterordinara fervoro ekordigis ?iujn varojn kiuj restis malorde.  Mi forlasis mian rifu?ejon tuj kiam la tumulto malplii?is, kaj mi singarde vagis tra la malpli izolitaj partoj de la ?iovendejo.  Mi vere surprizi?is vidi per kiu rapideco, junuloj kaj junulinoj forprenis la varojn dise prezentitaj por la vendado dum la tago.  ?iuj kartonoj, ?iuj penditaj ?tofoj, ?iuj pasamenta?oj, ?iuj skatoloj da dol?a?oj en la sekcio de nutra?vendejo, ?iuj montraj bretoj de ?i tio a? tio estis dekro?itaj, kunligitaj, envolvitaj, remetitaj en bone zorgitajn ?elojn ; ?iu kiu ne povis esti prenita kaj lokita, estis kovrita de tega?o el kruda tolo.  Fine, ?iuj sidiloj estis renversitaj sur la vendotablojn, por lasi la pargeton libera.  Tuj kiam ?iu el tiuj ?i junuloj finis, li a? ?i rapidis al la elirejo kun vigla mieno kiun mi ?is nun malofte rimarkis ?e la komizoj.  Tiam alvenis skipo da knaboj, dis?utantaj lignan sega?on, portantaj sitelojn kaj balailojn.  Mi devis flankeni?i por ne trovi?i sur ilia trairo, kaj e? okazis ke mia maleolo ricevis sega?on.  Dum kelka tempo, vagante la? la tegitaj kaj mallumaj vendotabloj, mi povis a?di la laborantajn balailojn.  Fine, proksimume horegon post la fermado de la vendejo, mi distingis bruon de pordoj ?lositaj.  Silento ?ien disvasti?is kaj mi trovi?is sola en la labirinta implika?o de bretoj, de galerioj, de montrosalonoj.  ?io estis tre trankvila ; de iu loko, apud unu el pordoj kiuj rigardas al la strato Totenhamkortumo, mi memoras esti a?dinta la bruon kiun faris ekstere la kalkanumoj de la pasantoj.

"Mia unua vizito estis por la parto kie mi vidis vendi ?trumpojn kaj gantojn.  Estis mallume, mi havis la malagrabla?on ?asi alumetojn ; sed mi fine eltrovis ilin en iu tirkesto de malgranda kasejo.  Poste necesis al mi trovi kandelon.  Mi ?iris la kovertojn, priser?is, mi ne scias kiom da skatoloj kaj tirkestoj, fine, mi malkovris tion kion mi ser?is ; la etikedo de kartono indikis : "Kalsonoj kaj sub?emizoj el ?afida lano".  Poste, ?trumpetojn, tre densa ?ultrotuko ; poste mi iris al la fako de vesta?oj, prenis iun pantalonon, iun endoman jakon, iun surtuton kaj iun molan ?apelon - specio de eklezia ?apelo kun falditaj randoj.  Mi komencis refari?i iu homa estulo.  Tiam mi pensis man?i.

"?e la supra eta?o, estis bufedo.  Mi enen trovis malvarman viandon ; kafo restis en la kafokru?o.  Mi ekflamigis la gason, revarmigis ?in.  Mi jam pli bone fartis. Poste ?ar mi ser?is. kovrilojn - necesis kontenti?i per iu sortimento da piedkovriloj - mi trafis sekcion de nutra?vendejo kun pli da ?okolado kaj da kanditaj fruktoj ol bezonis al mi kaj blanka Burgonja vino.  Flanken, la sekcio de ludiloj : jen ekstaris al mi brila ideo...  Estis tie falsaj nazoj, nazoj el kartono, vi scias, ?u ne ?  Mi ja volintus malhelajn okulvitrojn, sed la Holdingo tute ne komercis da optikaj artikloj...  Mia nazo maltrankviligis min.  Mi estis pensinta ?minki ?in ; sed tiu ?i malkovro dezirigis al mi perukojn, maskojn, ktp.  Finfine, mi iris dormi sur amason da tre varmaj, tre komfortaj piedkovriloj.

"Miaj lastaj pensoj anta? ekdormeti estis la plej gajaj kiuj venis al mi ekde mia metamorfozo.  Mi ?uis de la fizika komforto, kaj mia spirito travivis tion.  Mi kredis povi matene el?teli?i sen esti vidata kun miaj vestoj sur mi, kovrante mian viza?on per granda blanka koltuko kiun mi prenis ; per la trovita mono, mi a?etus okulvitrojn kaj mi tiel kompletigus mian alivesti?on.

"Mi ne malfruis revidi en la plej tumultaj son?oj ?iujn fantaziajn eventojn de tiuj ?i lastaj tagoj.  Mi vidis etan malbelan judan proprietulon kolerkriante hejme ; mi vidis liajn du bofilojn miregigitaj, kaj la sulki?intan viza?on de maljunulino kiu postulis sian katon.  Mi denove konis la strangan senton vidi la ?tofon malaperi, kaj revenis sur la ventobatitan monteton, mi a?dis la maljunan pastoron snufi kaj murmuri anta? la malfermita tombo de mia patro : ‘La ?limo al ?limo, la cindro al cindro, la polvo al polvo... Anka? vi !’ eligis vo?o.  Kaj subite mi estis pelita al la truo.  Mi baraktis, kriis, vokis helpon de la funebrantaro ; sed ne pli kortu?itaj ol ?tonoj, ili da?rigis sekvi la servon.  La maljuna pastoro mem ne ?esis zumi kaj snufi sur sia ritolibro.  Mi komprenis ke oni povis nek vidi min nek a?di min kaj ke iu nerezistebla potenco kaptis min.  Mi vane luktis, mi estis kuntirata al la rando, la ?erko a?digis obtuzan sonon kiam mi falis sur ?in, kaj tero estis ?ovele ?etita sur mian korpon.  Neniu atentis pri mi, neniu ekvidis ke mi estis tie.  Mi spasme baraktadis kaj ekveki?is.

"La ektagi?o, la pala Londona tagi?o estis veninta, mia rifu?ejo estis lumigita per malvarma kaj griza lumo kiu filtri?is ?irka? la rulkurtenoj. Mi restari?is kaj, dum momento, ne povis kompreni kie mi estis, en tiu ?i vasta ?ambro, kun ?iaj vendotabloj, ?iaj stakoj da volvitaj ?tofoj, ?iaj amasoj da piedkovriloj kaj da kusenoj, ?iaj kolonoj el fero.  Poste, la memoro revokis sin al mi, mi a?dis vo?ojn kiuj interbabilis.

"Tie, tie, en la pli brila lumo de iu vendotablo kiu jam levis ?iajn rulkurtenojn, mi vidis du virojn alproksimi?i, mi lasis min gliti, ser?ante tra kie mi povus fu?i.  Sed la bruo de mia movo sciigis ilin pri mia ?eesto : ili sendube ekvidis formon kiu foriris kun malplej da bruego kaj plej rapide kiel ?i povis.  "Kiu estas tie ?  kriis iu. – Haltu !"  kriis la alia.  Mi hastege turniris angulon, kaj trafis ?uste - mi, korpo sen kapo, ne forgesu tion - sur granda stultulo kiu ja povis esti dekkvina?a.  Li eligis ?rikojn, mi sendis lin ruli surteren, saltis super li, turniris alian angulon, kaj pro feli?a inspiro, ?etis min ventraltere malanta? iun vendotablon.  Preska? tuj mi a?dis pa?ojn kuri la?longe de la vendotablo kaj preterpasi min ; vo?oj kriis : '?iuj al la pordoj !'  Kaj oni demandis tion kio okazis.  Kaj oni inter?an?is opiniojn pri la maniero kapti min.

"Ku?anta sur la grundo, timeganta, mi estis perdinta mian memregadon.  Tiel stranga kiel tio povas ?ajni, en tiu momento, ne prezenti?is al mi ekpenso demeti miajn vestojn kiel mi devintus fari tion.  Mi enprenis en mian kapon foriri kun ili, kaj tiu ideo sole regis min.

"Tamen, la ekzameno de la vendotabloj fini?is per tiu krio : 'Li estas tie !'  Mi salte ekstaris, vigle kaptis se?on kaj ?etis ?in en la krurojn de la stultulo kiu kriis ; turnante min, mi renkontis alian ?e la angulo de la galerio, mi sendis lin ruli kaj rapidege ekgrimpis la ?tuparon.  Tiu ?i restari?is, blekis ion kiel 'Al !  Al !' kaj fervorplene persekutis min kurante la? la ?tuparo.  Tute supre estis amase stakigitaj tiuj vazoj kun brilaj koloroj... vi bone scias, ?u ne ?

- Artaj vazoj, sugestis Kempo.

- Jes, artaj vazoj.  Mi turniris post la lasta ?tupo, kaptis unu el iu stako kaj frakasis ?in sur lian kapon, al tiu stultulo, kiam li alvenis ?is mi.  Sed la tuta stako da potoj renversi?is : mi a?dis kriojn kaj pa?ojn ?iuflanke venantaj.  Mi pafis al la bufedo : tie estis viro blanke vestita, speco de kuiristo kiu, anka? li, postkuris min.  Lasta senespera ?irka?iro : mi trovi?is meze de la lampoj kaj la lada?oj.  Mi rifu?is malanta? la vendotablon, atendis mian kuiriston, kaj ?uste kiam li ek?eti?is, la unua el la atakantaro, mi donis al li per lampo, frontan baton kiu duige faldis lin.  Li falis, kaj mi, buli?ante en mia ka?ejo, mi komencis senvesti?i plej rapide kiel eble.  Surtuto, jako, pantalono, ?uoj, tio bone glatis ; sed iu sub?emizo el ?afida lano alglui?as al la korpo, kiel ha?to.  Mi a?dis alveni la aliajn ; la kuiristo, svenbatita a? muta pro teruro, ku?is senmova aliflanke de la vendotablo.  Necesis ankora?foje impeti kapkline, kiel kuniklo kiu eliras el amaso da ligno.

"Mi a?dis iun kriadi : '?i-flanken, sinjoro policano !'  Mi retrovi?is en mia vendejo de lita?oj, poste en iu oceano da konfekcioj.  Mi rapidegis tien, ku?is min teren, formetis mian sub?emizon, post senfinaj tordi?oj ; kaj, senspira, frenezita, mi sen?ene stari?is ?uste kiam la policano kaj tri komizoj turniris angulon.  Ili ?etis sin sur mian sub?emizon kaj mian kalsonon ; ili ekprenis mian pantalonon.  Unu el la junuloj ekkriis : 'Li forlasas sian ?tela?on.!  Li certe estas en la ?irka?a?o !...‘  Sed tamen, oni tute ne malkovris min.  Mi tie restis dum momento vidante ilin kiu ser?is min, kaj malbenante la malbonsorton kiu perdigis al mi miajn vesta?ojn.  Poste mi reiris al bufedo, trinkis iom da lakto, kaj sidi?is apud la fajrujo por ekzameni la situacion.

"Balda? alvenis du dungitoj kiuj komencis babili pri la afero kun multe da vigleco kaj kiel stultuloj kiujn ili estas.  Mi a?dis tre troigitan raporton pri miaj dama?oj, poste pri la konjektoj pri la loko kie mi povis fakte esti.  Tiam mi denove rekomencis projekti.  La nesuperebla malfacila?o, ?i tie, ?efe nun ke la alarmo estis sonigita, estis kunpreni kion ajn.  Mi malsupreniris al la vendejo por vidi, ?u ekzistas rimedo fari paka?on kaj surskribi adreson ;. sed mi ne povis diveni kiel funkciis la kontrolon.  ?irka? la dekunua, la ne?o degeli?inta la?mezure kiam ?i falis, la tago estante pli bela kaj iom pli varma ol la anta?a, mi diris al mi ke, evidente, estis nenio ?i tie por esperi por mi, kaj mi eliris, ankora? furiozigita pro mia malbona ?anco kaj havante cetere en la kapo nur la pli konfuzajn intencojn".