18 _ La nevidebla viro dormas.

El?erpita kaj vundita kiel li estis, la nevidebla viro ne volis fidi al la parolo de Kempo, certigante lin ke sia libereco estus respektita.  Li ekzamenis la du fenestroj de la dormo?ambro, levis la rulkurtenojn kaj malfermis la vitrokadron por kontroli ?u li povus, se necese, el?teli?i de tie, kiel diris Kempo.  Ekstere la nokto estis kvieta kaj silenta ; la novluno subiris ?e la alia flanko de la dunoj.  Grifino detale ekzamenis la serurojn de sia ?ambro ; li esploris la du tualetejojn por konvinki sin ke ankora? estis tie iu duobla savvojo ; finfine, li deklaris sin kontenta.  Li estis tiam staranta sur la tapi?o de la kameno; Kempo a?dis bruon de oscedo.

"Mi beda?ras, diris al li lia gasto, ne povi rakonti al vi ekde tiu ?i vespero, ?ion kion mi faris, sed mi estas ellaci?inta.  Sendube estas ridinde !...  Kredu min, Kempo, malgra? viaj ?imatenaj rezonadoj, la afero perfekte eblas.  Mi faris eltrovon. Mi intencis konservi ?in por mi.  Mi ne povas.  Necesas ke mi havu partneron.  Kaj vi...  Ni povas fari aferojn...  Sed ?is morga? !  ?i tiun momenton, por mi, estas la dormado a? la morto".

Kempo staris meze de la ?ambro, la okuloj alkro?intaj al tiun ?i senkapan manekenon.

- Mi tuj lasos vin, ?u ne ?...  Estas nekredeble...  Ha !  ne bezonus tri aventurojn el tiu speco, skuantaj ?iujn miajn ideojn, por frenezigi min.  Kaj tamen estas vere !...  ?u ekzistas ankora? io kiun mi povas fari por vi ?

- Nenion, nur diri bonan vesperon al mi.

- Nu, bonan vesperon !  respondis Kempo, manpremante iun nevideblan manon.

Li direktis sin oblikven al la pordo, kiam subite la noktosurtuto venis al li per grandaj pa?oj :

"A?skultu min bone.  Neniu provo por ligi min, por ekkapti min, a?..."

La viza?o de Kempo prenis apartan esprimon :

"Mi kredis, li rebatis, esti doninta al vi mian parolon".

Poste li milde fermis la pordon malanta? si, kaj tuj li a?dis la ?losilon turni?i de ene.

Rapidaj pa?oj iris al la pordo de la tualetejo, kaj tiu ?i anka? estis ?losita.

Kempo frapis al si la frunton :

"?u mi revas ?  ?u estas la mondo kiu frenezi?as, a? mi ?"

Li eksplodis per rido, kaj metante la manon sur la ?lositan pordon :

"Esti elpelita el sia propra ?ambro de evidenta absurda?o !"

Estante suprenirinta ?is la supro de la ?tuparo, li turnis sin por rigardi ?iujn tiujn fermitajn pordojn.

"Tamen, estas vere !"  li eligis.

Li metis la fingrojn al sia kolo iomete kontuzita.

"Jes, tio estas nekontestebla fakto, sed..."

Li skuis la kapon pro senespero, retropa?is kaj malsupreniris la ?tuparon.  Li ?altis la lampon de la man?o?ambro, prenis cigaron kaj komencis pa?adi tien kaj reen, parolante al si mem.  De tempo al tempo, li diskutis :

"Li diris, 'nevidebla' !  Tio do ekzistas, iu nevidebla besto ?  En la maro, jes.  Miliardoj, milionoj !  ?iuj larvoj, la malgrandaj na?plioj, ?iuj specioj de tornarioj(*), la mikroskopaj bestoj..., la meduzoj.  En la maro, estas pli da umoj nevideblaj ol videblaj !  Mi neniam pripensis tion...  Kaj anka? en la lagetoj !  ?iuj tiuj bestetoj kiuj tie vivas, simplaj etaj punktoj el travidebla, senkolora gelateno.  Sed en aero, ne.  Tio ne povas esti !...  Finfine, kial ne ?...  Sed kio ? Se iu viro estus el vitro, li ankora? estus videbla".

Lia meditado fari?is profunda.  Tri cigaroj dis?uti?is la?forme de blanka cindro sur la tapi?o anta? ol li denove parolis.  Sed tiam, estis simple ekkrion.  Li eliris el la ?ambro, eniris en sian konsultejon, ekflamigis la gason.  Tiu ?i kabineto estis tute malgranda : la kuracisto ne vivis per sia scienco.  La ?urnaloj estis tie.  Senzorge ?etita sur la tablo kaj malfaldita, la matengazeto.  Kempo ekprenis ?in, vigle turnis ?in kaj komencis legi.  Stranga okazo en Iping – tiu mem kiun la maristo, en Sto?e-Haveno, tiel pene balbutis al Marvel.  Kempo rapide tralegis ?in.

"Envolvinta !  li diris.  Maskovestinta !  Ka?inte sin !...  Neniu ?ajnas esti informita pri lia kazo... En kiu stranga ludo li do rolas ?"

Li lasis fali la ?urnalon kaj lia rigardo vagis tien kaj tien ?i.  Li prenis la Sankta ?akvo Gazeto, kiu estis tie, faldita, kiel ?i alvenis.

"Ha !, fine ni balda? havos la veron !"

Li malfermis la gazeton.  Du kolumnoj ?eti?is en la okulojn, per tiu ?i titolo : iu kompleta vila?o de Susseks atingita de frenezo.  "Ha ?ielo !" ekkriis Kempo avide legante la skeptikan raporton pri la eventoj okazintaj dum la anta?tago en Iping.

Sur la alia flanko de la pa?o, la matena raporto estis reproduktita.  Kempo relegis ?in : "Li kuris tra la stratoj, frapante dekstren kaj maldekstren...  ?afers sen konscio...  S^ro Huster multe suferis...  ankora? nekapabla diri tion kion li vidis...  Dolora humili?o...  la pastoro...  Iu virino malsana pro ektimego...  la fenestroj dissplititaj...  Tiu eksterordinara rakonto estas sendube blago, sed tro ?erca por ke oni ne presu ?in...  Por ?iu preni kaj lasi pri ?i".

Kempo for?etis la paperon kaj restis plantita anta?e, tute pala.

"Sendube falsa?o !"

Li reprenis la gazeton kaj relegis ankora? la tutan aferon.

"Sed kiam tiu trampo aperis scenejen ?  Kial diable li postkuris tiun trampon ?"

Li lasis sin fali sur la lito por operacioj.

"Li ne estas nur nevidebla.  Li estas frenezulo !  Iu dan?era stultulo !..."

Kiam la mateni?o venis miksi siajn unuajn briletojn en la man?o?ambro, kun la lampolumo kaj kun la cigarofumo, Kempo estis ankora? trapa?anta la ?ambron ser?ante la solvon al la enigmo.

Li estis tro superekscitita por provi dormi.  Liaj geservantoj, malsuprenirante, la okuloj ankora? pezaj pro dormemo, trovis lin tie kaj emis opinii ke estis pro la laboro, la trolaborado kiun necesis kulpigi.  Li donis al ili la eksterordinaran sed tute nepran ordonon servi matenman?on por du uloj en la kabineto de la belvedero kaj poste limi sin en la subtereta?o kaj la tereta?o.  Poste li da?ris pa?adi en la man?o?ambro ?is la alveno de la matena gazeto.

Tiu ?i havis multe da aferoj por rakonti ; sed malmulte novaj:  ?i simple konfirmis la rakonton de la anta?tago kaj donis la raporton, tre malbone skribita, pri alia stranga aventuro okazinta en Arkteo.  La kuracisto tiel scii?is la plej gravan pri tio kio okazis ?e la ?ojaj Ludantoj de Kriketo kaj la nomon de S^ro Marvel.

"Li devigis min travivi kun li dudek kvar horojn", sciigis S^ro Marvel.  Kelkaj novaj detaloj estis aldonitaj al la okazinta?o de Iping, interalie la rompon de la telegrafa drato.  Sed nenio kiu povas ?eti iom da lumo sur la rilatojn de la nevidebla viro kaj de la trampo ?ar Marvel donis neniun informon nek pri la tri libroj kiujn li portis, nek pri la mono kies siaj po?oj estis plenaj.  La skeptika tono malaperis, kaj svarmo da riportistoj kaj da enketistoj jam laboris, diligente prilaborante la temon.

Kempo legi ?iun kiu rilatis al la afero kaj sendis la ?ambristino ser?i por li ?iujn ?urnalojn kiujn ?i trovus.  Li anka? voris tiujn.

"Li estas nevidebla !  Kaj li havas kolerojn kiuj ?an?i?as al la furioza frenezo !...  Kiujn farojn li povas fari !...  Kaj scii ke li estas tie supre, libera kiel birdo en aero !..  Kiun decidon elekti ?...  Ekzemple, ?u estus rompi sian parolon se...  Ne !"

Li iris al malgranda senorda skribotablo, en la angulo, kaj komencis noton.  Duone skribita, li ?iris ?in kaj skribis alian.  Li relegis tiun ?i, rigardis ?in pripensante, poste li prenis koverton kaj adresis ?in al "Kolonelo Adai en Arkteo-Haveno".  La nevidebla viro veki?is ?uste kiam Kempo atingis tiun punkton.  Li veki?is kun a?aj inklinoj : Kempo, atenta pri la plej eta bruo super sia kapo, subite a?dis pezajn pa?ojn rapidegi tra la dormo?ambro.  Poste iu se?o estis renversita, la glaso de la lavabo estis rompita : Kempo hastis suprengrimpi la ?tuparon kaj vigle frapis sur la pordon.