14 _ En Stoŭe-Haveno.

Je la deka, la morga?on matene, S^ro Marvel trovi?is, kun dista?zita barbo, malpura, kovrita de polvo, manoj en?ovitaj en la po?oj, lacege aspektanta, ?enata, malkvieta, ?velanta ?iumomente la vangojn, sidinta sur benko anta? malgranda gastejo de la ?irka?urbo de Sto?e-Haveno.  Apud li estis la gravaj libroj, sed nun kunligitaj per ?nuro. Pri la paka?o, ?i estis forlasita en la arbaroj, ?e la elirejo post Bramblehurst : estis la konsekvenco de ?an?o okazigita en la planoj de la nevidebla viro.  Neniu turnis sian atenton al S^ro Marvel sidinta sur tiu ?i benko ; tamen lia malkvieteco da?ris simile kiel febro ; liaj manoj ne ?esis direkti?i sinsekve al liaj diversaj po?oj kiujn ili fosis per nervoza esploremo.

Li tie restis dum ja preska? unu horo, kiam iu jam nejuna maristo eliris el la gastejo kun ?urnalo enmane kaj venis sidi sin apud li.

- Estas bela vetero, hodia? !  diris la noveveninto.

S^ro Marvel ?etis al li rigardon kiu ?ajnis timegoplena.

- Jes, tre bela.

- La vera sezonvetero !  aldonis la alia per tono kiu ne permesis kontra?diro.

- Jes, fakte...

La maristo elprenis dentopinglon el sia po?o kaj komencis metodeme uzi ?in.  Liaj okuloj, tamen, havis plenan liberecon por ekzameni la polvoplenajn vestojn de sia najbaro kaj la librojn metitajn apud li.  Kiam li proksimi?is al S^ro Marvel, li a?dis kvaza? sonon de moneroj falantaj en po?on, kaj li estis mirfrapita pro la kontrasto inter la aspekto de S^ro Marvel kaj tiu indika?o de relativa abundeco.  Tial li obstine revenis al iu ideo kiu strange atakis unue lian fantazion.

- Vi havas librojn !...  li diris subite ?esante la manipuladon de la dentopinglo.

S^ro Marvel ektremis kaj rigardis lin.

- Jes, jes,  li eligis... librojn.

- ?u estas eksterordinara aferoj en la libroj.

- Mi vere pensas !

- Sed ekzistas anka? eksterordinaraj aferoj aliloke ol en la libroj.

- Estas ankora? vera !

S^ro Marvel suprenrigardis al sia kunparolanto kaj observis lin.

- Estas, ekzemple, eksterordinaraj aferoj en la gazetoj.

- Sendube !

- Kaj e? en tiu ?i ?urnalo.

- Ha !

- Estas iu afero, diris la maristo fiksante al S^ro Marvel iun memfidan okulon, estas, ekzemple, iu babila?o pri nevidebla viro...

S^ro Marvel havis mal?atan pa?ton, gratis sian vangon kaj sentis siajn orelojn brulajn.

- Kion ili balda? rakontos !  Li suspiris per milda vo?o.  ?u en A?strio a? en Ameriko, tiu nevidebla viro ?

- Ne, ne... ?i tie.

- Disinjoro ! ekkriis S^ro Marvel, vigle stari?ante.

- Kiam mi diras ?i tie, da?rigis la maristo, por la kvietigego de Marvel, mi ne volas diri ?i tie, en la loko kie ni estas, mi volas diri apud ?i tie.

- Iu nevidebla viro !  Kaj kion li sukcesis fari ?...

- ?iaspecajn aferojn !  diris la maristo kiu strabe rigardis sian apudulon.  Jes ja, ?iajn aferojn !

- Mi legis nenian ?urnalon ekde kvar tagoj.

- Estas de Iping ke li deiris.

- Vere !

- Estas tie kie li komencis.  De kie li tiam venas ?  Neniu ?ajnas tion scii.  Vidu, tien : Iu stranga afero en Iping.  Kaj estas dirita, en la artikolo, ke la pruvoj estas ekstreme solidaj, treege.

- Dio mia.

- Estas vere never?ajna rakonto.  Estas pastoro kaj kuracisto kiel atestantoj.  Ili mem vidis lin... a? pli ?uste, ne, ili ne vidis lin !...  Li estis, diras la ?urnalo, lo?anta en la gastejo de la loko, kaj neniu ?ajnas esti informi?anta pri lia kripleco ?is la tago kiam, en kverelo - estas la ?urnalo kiu diras tion – la banda?oj kiuj li havis sur la kapo trovis sin ?iritaj.  Oni tiam rimarkis ke lia kapo estis nevidebla.  Tuj oni provis ekkapti lin.  For?etante siajn vesta?ojn, ankora? diras la gazeto, li sukcesis forfu?i, sed nur post senespera lukto en kiu li sentigis gravajn vundojn al nia inda kaj bonega oficisto, S^ro J. A. ?afers...  La rakonto estas sufi?e preciza, ?u ne ?  La nomoj kaj ?io.

- Dio mia, ripetis S^ro Marvel, vagigante ?irka? si konsternitajn rigardojn, provante fingropinte, blindopalpe, kalkuli sian moneron en sia po?o, kaj plena de nova stranga ideo.

- Estas tute miriga rakonto.

- ?u ne ?  Eksterordinara, mi maltimas diri tion.  Neniam anta?e mi a?dis paroli pri nevidebla viro ; sed, kiel iras nun la mondo, oni a?das aferojn tiel never?ajnajn ke...

- Kaj tio estas ?io kion li faris ?  demandis Marvel, kun sen?ena mieno.

- Nu, eble tio ne sufi?as !

- Kaj ?u li ne okaze eskapis ?  Jes, li eskapis, kaj estas ?io, ?u ne ?

- Jen ?io, fakte...  ?u tio ne sufi?as ?

- Ho !  Jes !

- Mi ja kredas, diris la maristo, mi vere kredas !

- ?u li ne havis komplicojn... ?  La ?urnalo tute ne diras ke estis komplicoj, ?u ne ?  demandis S^ro Marvel, malserena.

- ?u do ne sufi?as al vi iu ulo el tiu speco ?  Ne, dank‘al Dio, ni povas diri, li ne havis tion.

Kaj la maristo malrapide klinis la kapon.

- Tio vere ?enas min, la ideon ke tiu knabego trakuras la landon... Nuntempe, li estas libera, kaj, la? certaj atestantoj, oni supozas ke li ekvojiris al Sto?e-Haveno.  Vi komprenas ke ni estas tut?uste en la regiono.  Tio ne estas ?arlatanaj petola?oj.  Pensu pri ?io kion li povus fari !  Kion vi fari?us se li iom tro drinkus kaj se li pro fantazio surfalus sur vi ?  Supozu ke li volas ?teli, kiu kapablus malhelpi lin ?  Li povas eniri, li povas cedigi la ?irka?barilojn, li povas trapasi tra kordono da policanoj tiel facile kiel vi kaj mi, ni povas diskrete malkuni?i kun blindulo.  E? pli facile : ?ar la blinduloj, la? tio kion oni diris al mi, havas tre kaj tre akrajn orelojn...

- Li certe havas teruran avanta?on !  kapjesis S^ro Marvel.  Kaj poste...

- Ho !  jes, ian avanta?on !...

Dum tiu tempo, S^ro Marvel ne ?esis rigardi ?irka? si, stre?ante la orelon al plej malgrandaj bruoj, klopodante sensi nesenteblajn movojn.  Li ?ajnis prenonta gravan decidon.  Li tusis malanta? sia mano ; Li denove subobservis ?irka?e, akrigis la orelon, klini?is al la maristo kaj, malla?tigante la vo?on :

- Hazarde okazis al mi scii, pri la nevidebla viro, unu a? du detalojn.  Tio de aparta fonto.

- Nu do !  vi ?

- Jes, mi.

- ?u vere ?  Kaj ?u mi povas demandi al vi ?...

- Vi estos mirata, diris Marvel malanta? sia mano.  Estas terura afero.

- Vere !

- Beda?rinde !  jes, avide komencis Marvel per tono de konfidenco.

Subite lia fizionomio ?an?i?is :

"Ho !"  li eligis, ekrektigante sin rigide sur sia sidloko.

Kaj lia viza?o klare esprimis fizikan doloron.

- Ho, li denove diris.

- Kio okazas ?  eligis la maristo, tre interesi?anta.

- Mi havas dentodoloron, respondis Marvel, metante sian manon al sia orelo !.

Li reprenis siajn librojn kaj ?ajnigi ke li devis da?rigi sian vojon.  Li stari?is kaj la?iris strangmaniere la benkon, malproksimi?ante iom post iom de sia interparolanto.

- Sed vi estis ?us rakontonta al mi ion pri tiu nevidebla viro ?

S^ro Marvel ?ajnis primediti.

- Kia ?erco !  diris iu vo?o.

- Estas ?erco !  rediris S^ro Marvel.

- Sed estas en la gazeto !  rimarkigis la maristo.

- Tamen estas ?erco.  Mi konas la knabegon kiu elpensis la rakonton.  Ne ekzistas nevidebla viro en la mondo...

- Sed kiel klarigi ke ?i tiu ?urnalo ?...  ?u vi diras al mi ?...

- Absolute nenion,  eligis S^ro Marvel kun insisto.

La maristo rondokule rigardis, sian ?urnalon enmane.  S^ro Marvel vidalvide rigardis lin.

"Atendu do", diris la alia, levigante sin siavice.

Kaj per malrapida vo?o :

- Vi tuj subtenos al mi... ?

- Jes, eligis Marvel.

- Kial do vi lasis min tutsimple rakonti al vi ?iujn ?i vana?ojn, ja ?  Kion tio signifas lasi homon alpreni stultan ?ajnon ?

S^ro Marvel ?velis siajn vangojn.  La maristo karmezini?is kaj kunpremis la pugnojn.

- Jen dek minutoj ke mi paroladas.  Kaj vi, eta tabakpoto, kun via sunbrunigita viza?o, vi ne kapablis havi la bazan ?entilecon de...

- Vi ne volus ser?i kverelon, kun mi ?

- Ser?i kverelon !  Mi vere sentas bonan deziron.

- ?u vi venas ?  diris iu vo?o.

Subite iu irigis returne S^ron Marvel^on, kiu malproksimi?is vere per stranga irmaniero, per hakita pa?ado.

- Vi bone pravas fortroti !  kriis la maristo.

- Fortroti !  Kiu ?  Mi ?  diris Marvel.

Kaj li foriris oblikve, per grandaj pa?longoj, kun de tempo al tempo, fortegaj anta?enpu?adoj.  Tuj post ia distanco, li komencis grumbleti tutsole protestojn, plendmotivojn.

"Malsa?a besto !" grumblis la maristo, pugnojn ?e la koksoj, krurojn dismetitajn, postrigardanta la individuon kiu foriris.  "Mi lernigos al vi, triobla ?tipkapulo, tion kio estas moki min... kiam ?i estas tie, en la gazeto !"

Li tute ne klare perceptis la respondon de Marvel kiu ankora? malproksi?anta, balda? estis ka?ita de la vojkurbi?o.  Sed li restis majesta, plenmeze de la vojo, ?is la momento kiam la alveno de iu a?to de bu?isto devigis lin movi?i.  Tiam li reiris al Sto?e-Haveno.  Li grumblis tutsole : "Kian frenezulon oni renkontas !...  Li kredis moktrompi min.  Tiu ?i stulta?o !...  Tial ke ?i estas en la gazeto..."

Iom pli poste, li scii?is ke alia eksterordinara fakto okazis ne for de tie.  Estis la apero de "manpleno da mono" - nenio pli, nenio malpli - mono pasanta tutsole, kaj sen ke oni vidas kiu tenis ?in, la?longe de la muro, ?e la angulo de la strateto Sankta- Mikaelo.

Unu el liaj kamaradoj vidis tiun mirinda?on, ?uste ?imatene.  Li tuj volis preni la monon : la stranga papilio malaperis.  Nia maristo "ne petis pli bonan, li diris, ol kredi ion ajn : sed tio, tamen estis iom tro sufoka !..."  Tamen, li komencis pripensi pri tio.

Nu, la rakonto pri la fluganta monero estis ?usta.  ?ie en la ?irka?a?o, de la fama Banko de Londono kaj de la Graflandoj ?is la vendotabloj de la butikoj kaj gastejoj - la pordoj volonte restantaj malfermitaj pro tiu bela suno - mono estis kviete kaj lerte ?telmalaperigita, po manplenoj, po ruloj ; oni vidis kelkajn senhaste flosi la?longe de muroj, en la ombrejoj, poste rapide eskapi el la rigardoj de tiuj kiuj alproksimi?is.  Cetere, kvankam neniu signalizis al ?i la vojon, ?i senvarie fini?is sian misteran kurson en la po?on de tiu ekscitita viro kun la eluzita silka ?apelo, kiu sidi?is anta? la eta gastejo de la ?irka?urbo.

Estis dek tagojn pli poste - kaj nur kiam la rakonto de Arkteo jam estis malnova – ke nia maristo alproksimigis la faktojn kaj komprenis kun teruro ke li estis la najbaro de la nevidebla viro.