13 _ Sro Marvel diskutas sian submetiĝon.

?e krepuska horo, Iping apena? komencis malfermi timeme la okulojn sur tio kio restis de la festo.

Iu viro, malgranda, malsvelta, kapvestita per eluzita ?apelo el silko, pene pa?is en la duonlumo, inter la fagoj, sur la vojo al Bramblehurst.  Li kunportis tri volumojn kune ?irka?ligitajn per ia eleganta elasta ligilo, kaj paka?on envolvitan en blua tablotapi?o.  Lia kuperoza  viza?o esprimis konsternon kaj lacecon ; Li pa?adis per hastema pa?o, senspirige.  Li estis akompanita de alia vo?o ol la sia kaj, de tempo al tempo, li ekskui?is sub la trafo de manoj kiujn oni ne vidis.

- Se vi ankora?foje forlasas min, diris la vo?o, se vi ankora? provas forlasi min...

- Disinjoro !  ekkriis S^ro Marvel, mia ?ultro i?as nur vundo !

- Mian vorton, mi mortigos vin !

- Sed mi ne provis forlasi vin !  respondis Marvel per tono kie oni sentis ke la larmoj estis proksimaj.  Mi ne konis tiun damnindan vojturnon, kaj jen ?io !  Kiel diable mi konintus ?in, tiun vojturnon ?  La vera vero, estas ke oni pu?pelis min...

- Mi pu?pelos vin multe pli se vi ne gardas vin !

S^ro Marvel subite resilentis.  Li plenblovis la vangojn, kaj liaj okuloj montris iun malesperan esprimon.

- Jam estas sufi?e ja lasi tiujn krudulojn tu?i mian malgrandan sekreton, sen ke vi forpafi?u kun miaj verkoj.  Estas bonsorte por kelkaj el ?i tiuj malsprituloj esti forfu?antaj, esti forkurantaj kiel ili faris.  ?i tie mi estas...  Neniu sciis min nevideblan.  Kaj nun kion mi faros ?

- Kaj mi, do ?  Marvel demandis inter siaj dentoj.

- ?io estas perdita.  La okazo balda? trovi?os en la ?urnaloj.  ?iuj subobservos min.  ?iuj estos singardemaj.

Tiu parolado da?ris per fortegaj malbenojn, poste la vo?o eksilentis.  La malespero plikreskis sur la viza?o de S^ro Marvel, kaj lia pa?o malrapidi?is.

"Anta?enpa?u, do !"

La viza?o de la kompatinda Marvel kolori?is grize inter du ru?aj makuloj.

- Bone tenu tiujn ?i librojn, stultulo !  eligis krude la vo?o.  La fakto estas ke mi devos uzi vin...  Vi estas mizera instrumento, sed kio !, manke de pli bone, necesas ke mi itiligas ?in.

- Ho !  Mi estas mizera instrumento !  ?emis Marvel.

- Certe ja !

- Mi fakte estas la plej malbona instrumento kiun vi povus havi... ?ar mi ne estas forta, li aldonis post senkura?a silento, mi ne estas tre forta.

- ?u vere ?

- Poste, mi malforti?os.  ?i tiu malgranda afero, Dio mia, mi sendube eskapis, sed, senkulpigu min, mi povintus malsuperi.

- Kion vi diras ?

- Mi ne havas la nervojn, mi ne havas la energion kiujn necesus por tio kion vi deziras.

- Mi revigligos vin, mi !

- Mi pli bone preferus ke vi ne devus fari tion...  Mi ne volus malutili viajn projektojn, kredu min; sed tio povus okazi... pro timo kaj senkapableco.

- Mi ne konsilas tion al vi !  la vo?o diris per trankvila memfido.

- Ha !  Mi volus esti mortinta !...  Vere estas nenia justeco...  Vi tamen devus bone akcepti...  ?ajnas al mi ke mi tute rajtas...

- Pa?u do !

S^ro Marvel rapidigis siajn pa?ojn, kaj dum tempo, ili resilentis.

"Estas diable malfacile !"  sciigis Marvel.

Ricevinte nenian sukceson, li modifas siajn projektojn.

"Kion mi gajnus ?"  li da?rigis per tonon de homo kiun oni netolereble traktas senjustece.

- Ho !  Silentu, kriis la vo?o per subita kaj miriga forto.  Mi prizorgos viajn bezonojn.  Kontenti?u fari tion kion oni diras al vi.  Vi povas tre bone fari tion.  Vi estas sencerbulo, sed vi tre bone faros tion.

- Mi diras al vi, sinjoro, ke mi ne estas la homo kiun vi bezonas.  Mi diras tion respektoplene, sed tio estas.

- Se vi ne silentas, mi tuj ankora? premegos al vi la pojnon ! diris la nevidebla viro.  Mi bezonas pripensi.

Balda? du kvadratoj de flava lumo aperis tra la arboj, kaj la turo de spajro silueti?is kontra? la mallumo.

- Mi metos la manon sur vian ?ultron dum la tuta transiro trans la vila?o, diris la vo?o.  Provu obeeme iri; ne provu fari azena?ojn.  Se necese, estus des pli malbone por vi...

- Mi scias, suspiris Marvel, mi scias tion ?ion.

La viro kun tiom malfeli?a mieno sub sia preteruzita ?apelo supreniris kun siaj paka?oj la tutan straton de la vila?eto kaj sinkis en la nokto preter la lastaj lumigitaj fenestroj.