12 _ La Nevidebla Viro furioziĝas.

Estas neeviteble ke, alvenante al tiu punkto, la rakonto denove interrompi?as, pro ia tre dolora kialo kiun oni scios post momento.

Dum tio okazis en la salono, dum S^ro Huster gvatis S^ron Marvel^on fumanta sian pipon kontra? la barilo de la korto, S^ro Henfrej kaj S^ro Halo, en la trinkejo, da?rigis diskuti pri la sola ebla temo tiun tagon en Iping.

Subite oni a?dis brutalan baton kontra? la salonpordo, iun akran krion, poste nenion pli.

- Hej tien !  eligis Te?jo Henfrej.

- Hej tien !  oni anka? eligis malanta? la ver?tablo.

S^ro Halo ordometis ?ion per malrapida sed sperta mano.

"Io okazas !"  Li diris forlasante la ver?tablon por direkti sin al la salono.

Te?jo kaj li kune alproksimi?is al la pordo, atentemaj, la okuloj malfermegitaj.

"Estas io !"  Halo rediris.

Kaj Henfrej jesis per konsenta signo.

Malagrablaj ekblovoj el kemia odoro ekvenis ?is ili, poste la konfuzan bruon de tre rapida parolado, tre malla?te.

"Diru do, ?u vi bezonas ion ?" demandis Halo frapante sur la pordo.

La flustradoj ?esis, estis momento de silento, poste ankora? flustradoj, poste denove krio : "Ne, ne, vi ne faros tion !..."  Tiam oni a?dis movadojn, iun se?on renversitan, iun mallongan lukton.  Poste refoje silento.

- Diable !...,  ekkriis Henfrej inter siaj dentoj.

- ?u vi ne bezonas ion ?  Halo ankora? demandis per pli la?ta vo?o.

La pastro respondis per strange hakata vo?o :

- Ne... dankon ...  Ne ?enu… nin.

- Strange !  diris Henfrej.

- Strange !  ripetis S^ro Halo.

- Li diris : "Ne ?enu nin !..."

- Mi ne a?dis.

- Poste li snufis.

Ili restis tie, la orelo stre?ita.  ?e la alia flanko, la babilado estis rapida kaj obtuza :

- Mi ne volas, diris S^ro Bunting, la?tigante la vo?on.  Mi diras al vi, sinjoro, ke mi ne faros tion...

- Kion tio signifas ?  demandis Henfrej.

- Li diras ke li ne volas.  Ne estas al ni ke li parolas, ?u ne ?

- Estas hontinde !  kriis S^ro Bunting en?ambre.

- "Hontinde !" ripetis S^ro Henfrej.  Mi klare a?dis tion...  Kiu parolas nun ?

- S^ro Kuss, mi pensas, respondis S^ro Halo.  ?u vi a?das ion ?

- ?ajnas ke ili skuas la tablotapi?on !, diris Halo.

S^ino Halo aperis malanta? la ver?tablo.  ?ia edzo faris signojn al ?i por instigi ?in silenti.  Tio vekis en ?i edzecan kontra?diremon.

"Kion vi a?skultas tien ?  ?u vi ne havas ion pli bonan por fari, iun festan tagon kiel hodia? ?"

Halo provis komprenigi sin per grimacoj kaj mutaj gestoj ; sed lia edzino estis obstina, ?i la?tigis la vo?on.  Halo kaj Henfrej, malinstigitaj, retiri?is sur la fingroj de la piedoj en la trinkejo da?rigante gestadi por priinformi ?in.

Unue ?i rifuzis kredi tion kion ili a?dis.  Poste ?i postulis ke Halo eksilentis dum Henfrej raportis al ?i la aferon.  En tiu tuto, ?i inklinis konsideri nur sensenca?ojn, oni sendube estis movinta la meblaron...

- Mi a?dis lin krii "Estas hontinde !". Mi certas tion, diris Halo.

- Mi anka? a?dis tion, asertis Henfrej.

- Tio pruvas nenion.

- ?? !  eligis S^ro Te?jo Henfrej.  ?ajnas al mi ke mi a?dis la fenestron !...

- Kiun fenestron ?

- La salonfenestron.

?iu tenis sin atentema, la orelo akrigita.  La okuloj de S^ino Halo, direktitaj rekte anta? ?i, vidis sen vidi la luman rektangulon de la enireja pordo, la blankan kaj movoplenan straton, la fasadon de la butiko de Huster, varmigita de la junia suno.  Subite ?e la sojlo de sia butiko, Huster aperis, kun la okuloj pligrandigitaj pro emocio, kun la brakoj skuataj en aero.

"Helpon !"  Li kriis.  "?tel !"

Li trapasis kurante tra la luma rektangulo, iranta al la krado de la korto, kaj malaperis.

Samtempe venis el la salono agitoplena tumulto, iu bruo de fenestro kiun oni fermas.

Halo, Henfrej kaj ?iuj la klientoj de la trinkejo interpu?i?ante kuregis sur la straton.  Ili vidis iun rapide turniri la angulon, irantan al la dunoj, kaj S^ro Huster fari eksalton kiu fini?is dama?e por lia nazo kaj lia ?ultro.  ?e la malsupro de la strato, la homoj staris senmovaj pro miro a? alkuris.

S^ro Huster ku?is tie, svenigita pro sia falo ; Henfrej haltis por rigardi ; sed Halo kaj du laboristoj elirintaj el la trinkejo da?rigis kune ?is la angulo, eligante senartikulaciajn kriojn kaj vidis S^ron Marvel^on malaperi malanta? la pre?ejo.  Venis al ili en la kapon tiu kurioza ideo ke tiu viro estis la nevidebla viro subite i?inta videbla, kaj rapide ?iuj kune postkuris lin.  Sed Halo apena? transpasis dekduon da metroj ke li eligis surprizkriegon kaj falis flanken, kapanta?en, alkro?ante sin al iu el la laboristoj kaj kuntirante lin surgrunden en sia falo.  Li estis pu?pelita tute kiel ?e futbalo.  La alia laboristo returni?is, rigardis kaj, kredante ke Halo akcidente falis, li rekomencis la persekutadon : estis nur por suferi stumbligon, tute kiel Huster.  Poste, dum sia kamarado baraktis ?e siaj piedoj, li flanke ricevis baton por faligi virbovon.

?uste kiam li falis, la homamaso alfluis de la placo kaj turniris la angulon.  La unua ulo kiu aperis estis la mastro de la masakroludo, iu granda kaj dika viro vestita de blua ?erzo.  Li miris vidi, en tiu malplena strato, tri viroj ku?intaj sur grundo la? ilia tuta longeco, sen videbla kialo.  Sed io frapis la piedon kiun li havis malanta?e : kaj refalis kapanta?en, kaj flanken rulis, ?us por embarasi la krurojn de sia frato kaj partnero, kiu sekvis lin en la polvon.  Kaj amba? estis batitaj, piedpremitaj, super?utitaj per insultoj de multe da tro hastemaj uloj.

Kiam Halo, Henfrej, kaj la du laboristoj estis haste elirintaj el la domo, S^ino Halo, instruita de jaroj de sperto, estis restinta en la trinkejo apud la kaso.  Subite la salonpordo malfermi?is, S^ro Kuss aperis, kaj, sen rigardi ?in, malsuprenkuris la ?tupojn de la perono, rapidante al la angulo de la strato.

"Haltigu lin !"  li kriis.  "Ne lasu lin ?eti lian paka?on !  Vi povos vidi lin tiel longe kiel li tenos tiun paka?on !"

Li ne suspektis pri la ekzisto de Marvel : La nevidebla viro kaptis la librojn kaj la paka?on, kaj ?etegis ilin en la korton.  La okuloj de S^ro Kuss esprimis koleron kaj firmecon ; sed lia kostumo estis nesufi?a : ia eta blanka subjupo, ?ifita, apena? deca ?e la lando de Evzon-oj (Soldato de la greka armeo).

- Haltigu lin !  li kriis.  Li ?telis mian pantalonon. Kaj li senvestigis la pastoron de la kapo ?is piedoj !

- Tuj postkuru lin,  li ordonis al Henfrej, pasante apud Huster etendita, viza?altere.

Sed dum li turniris la angulon por rekuni?i kun la superekscitita homamaso, iu neatendita bato faligis anka? lin la? maldeca sinteno.  Iu plenkure tretis peze sur iu fingro.  Li kriegis, penis por restari sin sur la piedoj, estis denove batita kaj ?etita kvarpiede : li ja estis trudita kompreni ke li estis ne la ?asanto sed la ?asato.  ?iuj reiris kurante al la vila?o.  Li denove relevi?is kaj estis forte trafita malanta? la orelo.  Li ?anceli?is poste, seninsiste, retiri?is al la gastejo, saltante super la senhelpa Huster kiun li nun trovis sidinta tra sia vojo.

Jam li estis sur la ?tupoj de la gastejo kiam li a?dis, malanta? si, krion de furiozo superantan la tutan zumadon, kaj sonoran vangofrapon kiu atakis ies vangon.  Tiu ?i vo?o, li rekonis ?in, estis tiu de la nevidebla viro.

Unu sekundon poste, S^ro Kuss estis reveninta en la salono.

"Jen li kiu revenas, Bunting !"  li diris, ek?eti?ante enen. "Gardu vin !"

S^ro Bunting staris en la embrazuro de la fenestro stre?e okupita pri la entreprenitan taskon konsistigi al si decan kostumon per la tapi?o de la fajrejo kaj iu numero de la graflanda gazeto.

- Kiu revenas ?  li demandis, ektremante tiel forte ke sia kostumo preska? demeti?is.

- La nevidebla viro !  kuss respondis sin pelante al la fenestro.  Pli bone estus ke ni liberigus la lokon.  Li batalas kiel frenezulo !

Post unu sekundo, S^ro Kuss estis en la korto.

"Bona ?ielo !"  ekkriis S^ro Bunting, hezitante anta? terura alternativo.

Li tiam a?dis teruran lukton en la koridoro de la gastejo.  Lia decido estis tuj prenita.  Li saltis tra la fenestro, haste ?ustigis sian kostumon, kaj forkuris tra la vila?o tiel rapide kiel permesis tion  al li liaj malgrandaj grasaj kruroj.

Ekde la kolerkrio eligita de la nevidebla viro kaj la memorinda fu?o de S^ro Bunting, neeblas doni pluhaveblan raporton pri la okaza?oj.  Eblas ke la unua intenco de la nevidebla viro estis simple kovri la retiri?on de Marvel, portanto de la vestoj kaj libroj.  Sed lia karaktero, kiu neniam estis tre konstanta, ?ajnis esti suferita ian ventoturni?on : li komencis frapi, faligi ?iujn, por plezuro, pro amo de la arto.

Imagu la straton plenan da homoj kiuj kuras ; la pordoj forte fermi?as ; oni batalas por trovi rifu?on.  Imagu la invadantoj kiuj renkontas la skafaldo, en malstabila ekvilibro, de la tabulo kaj la se?oj de la maljuna Fle?er : ?u vi imagas la katastrofon !  Aliloke, estas terurita paro, kruele surprizita sur balancilo.

La tumulta fluo estis pasinta : la strato Granda de Iping, kun siaj ludoj kaj sia dekoracio, estas dezerta : Nur la nevidebla malbeno almena? da?rigas turmentadi ilin.  Tie kaj tie ?i, resta?oj de la masakroludo, fragmentoj de ?irita tolo, dis?etitaj varoj de iu butiko de dol?a?oj.  ?ie la bruo de ?utroj kiuj fermi?as, de seruroj kiuj rigli?as ; pri la homa specio oni videtis nur, tie kaj tie ?i, iun okulon sub tremetanta palpebro, en la angulo de la fenestra vitro.

La nevidebla viro kelktempe amuzi?is frakasi ?iujn fenestrajn vitrojn de la gastejo; poste li ?etis iun el la stratlanternoj en la fenestron de la salono de S^ino Grogram.  Estis ankora? li, sendube, kiu distran?is la draton de la telegrafo de Aderdino, iom post la dometo de Higgin, sur la vojo al Aderdino.  Post tio, surbaze de lia aparta esenco, li tute eskapis el la percepto de la homoj, li neniam plu estis nek vidita, nek a?dita, e? nek tu?ita en Iping.  Li tute disblovi?is.

Preska? du horoj ja fluis anta? ol iu maltimas riski sin inter ?agreno kies la strato Granda proponis kiel spekta?o.