15 – Embusko.

Eltira?o de la notlibro de Jozefo Rultabio.

La lastan nokton, nokton de la 29^a ?is la 30^a de oktobro, skribas Jozefo Rultabio, mi veki?as ?irka? la unua matene. ?u sendormeco a? bruo eksteren ? La bleko de la "Dibesteto" tondras kun malbona?gura efekto ?e la fundo de la parko. Mi elliti?as; malfermas mian fenestron. Malvarma vento kaj pluvo; opaka mallumo, silento. Mi refermas mian fenestron. La nokto estas ankora? ?irita de la stranga ?riko. Mi rapide surmetas pantalonon, jakon. Estas tia vetero ke oni ne elpelus katon eksteren; kiu do, ?i-nokte, imitas, tiom proksime de la kastelo, la mia?on de la kato de Ulnjo Genue ? Mi kunprenas dikan klabon, la solan armilon kiun mi disponas, kaj sen ia ajn bruo, mi malfermas mian pordon.

Jen mi en la galerio; lampo kun reflektilo perfekte lumigas ?in; la flamo de ?i tiu lampo flagretas kvaza? sub la efiko de aerblovo. Mi sentas la aerblovon. Mi turnas min. Malanta? mi, iu fenestro estas malferma, tiu kiu trovi?as ?e la ekstremo de tiu parto de galerio, sur kiu rigardas niaj ?ambroj, de Frederiko Larsano kaj mi, galerio kiun mi nomos "turnantan galerion" por distingi ?in de la "rekta galerio", sur kiu rigardas la apartamento de F^ino Stangerson. ?i tiuj du galerioj sin orte intersekcas. Kiu do lasis tiun fenestron malfermitan, a? kiu ?us malfermis ?in ? Mi iras al la fenestro; klini?as eksteren. Je ?irka? unu metro sub tiu fenestro, estas teraso kiu servas kiel tegmento de malgranda korbela ?ambro kiu trovi?as ?e la tereta?o. Oni povas, se necese, salti de la fenestro sur la terason, kaj de tie, lasi sin gliti en la honorkorton de la kastelo. Tiu kiu sekvintus tiun vojon devus, evidente, ne havi kun li la ?losilon de la pordo de la vestiblo.

Sed kial imagi al mi tiun ?i scenon de nokta gimnastiko ? ?u pro iu malferma fenestro ? Eble en tio estas nur neglektado de servisto. Mi refermas la fenestron ridetante pro la facileco per kiu mi konstruas dramojn pro malfermita fenestro. Nova bleko de la "Dibesteto" en la nokto. Kaj poste, silento; la pluvo ?esis bati la fenestrajn vitrojn. ?io dormas en la kastelo. Mi pa?as kun senfinaj singardemoj sur la tapi?o de la galerio. Alveninte ?e la angulo de la rekta galerio, mi anta?enmetas mian kapon kaj ?etas singardan ekrigardon al ?i. En tiu galerio, alia lampo kun reflektilo donas lumon perfekte lumiganta la kelkajn objektojn kiuj trovi?as tie, tri brakse?ojn kaj kelkajn pentra?ojn pendigitaj sur la muroj. Kion mi faras tie ? Neniam la kastelo estis tiel kvieta. ?io ripozas. Kio estas tiu instinkto kiu pelas min al la ?ambro de F^ino Stangerson ? Kio kondukas min al la ?ambro de F^ino Stangerson ? Kial tiu vo?o kiu krias funde de mia koro : "Iru ?is la ?ambro de F^ino Stangerson !" Mi mallevas la okulojn al la tapi?o kiun mi surpa?as kaj "vidas ke miaj pa?oj al la ?ambro de F^ino Stangerson estas direktitaj de pa?oj kiuj jam iris tien". Jes, sur ?i tiu tapi?o, spuroj de pa?ado alportis koton de ekstere kaj mi sekvas tiujn pa?ojn kiuj kondukas min al la ?ambro de F^ino Stangerson. Hororo ! Hororo ! Estas la "elegantaj pa?oj" kiujn mi rekonas, "la pa?oj de la murdinto ! Li venis de ekstere, dum ?i tiu abomena nokto. Se oni povas malsupreniri el la galerio tra la fenestro dank'al la teraso, oni povas anka? supreniri en ?in.

La murdinto estas tie en la kastelo, ?ar la pa?oj ne estas revenantaj. Li eniris en la kastelo tra tiu malfermita fenestro ?e la ekstremo de la turnanta galerio; li preterpasis anta? la ?ambro de Frederiko Larsano, anta? la mia, turnis dekstren en la rektan galerion, kaj eniris en la ?ambron de F^ino Stangerson.

Mi estas anta? la pordo de la apartamento de F^ino Stangerson, anta? la pordo de la anta??ambro : ?i estas duonfermita, mi pu?as ?in sen a?digi la plej malla?tan bruon. Mi estas en la anta??ambro kaj tie, sub la pordo de la ?ambro mem, mi vidas strion de lumo. Mi a?skultas. Nenion ! Nenian bruon, ne e? tiun de spirado. Ha ! Scii tion kio okazas en la silento kiu trovi?as malanta? tiu pordo ! Miaj okuloj sur la seruro informas min ke ?i tiu seruro estas ?losita, kaj la ?losilo estas interne. Kaj diri ke la murdinto eble estas tie ! Ke li devas esti tie ! ?u li denove eskapos ?i tiun fojon ? ?io dependas de mi ! Memregado kaj, ?efe, nenia mismanovro ! "Necesas vidi en ?i tiun ?ambron". ?u mi eniros en ?i tra la salono de F^ino Stangerson ? Poste necesus al mi transiri la buduaron, kaj la murdinto tiam eskapus tra la pordo de la galerio, pordo anta? kiu mi nuntempe estas.

La? mi, ?i-vespere, ankora? ne estas krimo, ?ar nenio klarigus la silenton de la buduaro ! En la buduaro, du flegistinoj estas lo?igitaj por tranokti ?is la kompleta resani?o de F^ino Stangerson. ?ar mi estas preska? certa ke la murdinto estas tie, kial ne tuj alarmi ? La murdinto eble forfu?us, sed eble mi savus F^inon Stangerson ? Kaj se hazarde, la murdinto ?i-vespere ne estis murdonto ? La pordo estis malfermita por permesi al li la pasadon : per kiu ? - kaj estis refermita : per kiu ? Li eniris ?i tiun nokton en ?i tiun ?ambron kies la pordo certe estis ?losita de interne, ?ar F^ino Stangerson, ?iuj vesperoj, enfermi?as kun siaj gardistinoj en sia apartamento.

Kiu turnis tiun ?losilon de la ?ambro por lasi eniri la murdinton ? La gardistinoj ? Du fidelaj servistinoj, la maljuna ?ambristino kaj ?ia filino Silvia ? Estas tre neprobable. Cetere, ili ku?as en la buduaro kaj F^ino Stangerson, tre malkvieta, tre singardema, diris al mi Roberto Darzak, zorgas mem pri sia sekureco de kiam ?i estas sufi?e bonfarta por fari kelkajn pa?ojn en sia apartamento – el kiu mi ankora? ne vidis ?in eliri. Tiuj subitaj malkvieto kaj singardo de F^ino Stangerson, kiuj mirigis S^ron Darzak^on, anka? pripensigis min. Dum la krimo de la "Flava ?ambro", tute ne estas dubo ke la kompatindulino atendis la murdonto. ?u ?i ankora? atendis lin ?i-vespere ? Sed kiu do turnis tiun ?losilon por malfermi "al la murdinto kiu estas tie" ? ?u estus F^ino Stangerson "mem"? ?ar fine ?i povas timi, ?i devas timi la alvenon de la murdinto kaj havi kialojn por malfermi la pordon al li, "por esti devigita malfermi la pordon al li !" Kia terura rendevuo estas do ?i tiu ? Rendevuo de krimo ? Certe, ne rendevuo de amo, ?ar F^ino Stangerson amegas S^ron Darzak^on, mi scias tion. ?iuj ?i pripensadoj trairas mian cerbon kiel fulmo kiu lumigus nur mallumoj. Ha ! Scii…

Se estas tiom da silento, malanta? ?i tiu pordo, estas sendube ?ar oni bezonas silenton ! Mia interveno povas ka?zi pli da dama?o ol da bono ? ?u mi scias ? Kiu diras al mi ke mia interveno ne okazigus, en minuto mem, krimon ? Ha ! Vidi kaj scii, sen perturbi la silenton !

Mi eliras el la anta??ambro. Mi iras al la centra ?tuparo, malsupreniras ?in; jen mi en la vestiblo; mi kuras kiel eble plej silente al la malgranda ?ambro ?e la tereta?o kie ku?as, ekde la atenco de la pavilono, ul?jo Jakobo.

"Mi trovas lin vestita," kun la okuloj lar?e malfermitaj, preska? konsternitaj. Li tute ne ?ajnas surprizita vidi min; li diras al mi ke li elliti?is ?ar li a?dis la blekon de "la Dibesteto", kaj ke li a?dis pa?ojn en la parko, pa?ojn kiuj ?teliris anta? lia fenestro. Do li rigardis tra la fenestron "kaj li vidis anta? momento preterpasi nigran fantomon". Mi demandas al li ?u li havas armilon. Ne, li ne plu havas armilon de kiam la enketju?isto prenis de li sian revolveron. Mi kuntiras lin. Ni eliras en la parkon tra malanta?a pordeto. Ni ?teliras la?longe de la kastelo ?is la punkto kiu estas ?uste sub la ?ambro de F^ino Stangerson. Tie, mi lokas ul?jon Jakoboⁿ kontra? la muro, malpermesas lin movi, kaj mi, profitante de nubo kiu ?imomente kovras la lunon, mi anta?eniras anta? la fenestron, sed ekster la lumkvadrato kiu venas de ?i; "?ar la fenestro estas duonfermita". ?u pro singardeco ? ?u por povi pli rapide eliri tra la fenestro, se iu ekeniris tra iu pordo ? Ho ! Ho ! Tiu kiu elsaltos tra tiu fenestro havus multe da ?ancoj rompi al si kolon ! Kiu diras al mi ke la murdinto ne havas ?nuregon ? Li devis anta?kalkuli ?ion… Ha ! Scii tion kio okazas en tiu ?ambro !… Koni la silenton de tiu ?ambro !… Mi revenas al ul?jo Jakobo kaj flustras vorton al lia orelo : "?tupetaro". Jam de la komenco, mi fakte pensis pri la arbo kiu, anta? ok tagoj, jam servis al mi kiel observejon, sed mi tuj rimarkis ke la fenestro estis duonfermita, tiel ke mi povis nenion vidi, ?i-foje, grimpante en la arbon, pri tio kio okazas en la ?ambro. Kaj plie, ne mi volas nur vidi, sed kapabli a?di kaj… agi…

Ul?jo Jakobo, tre malserena, preska? tremanta, malaperas dum momento kaj revenas, sen ?tupetaro, farante de malproksime al mi grandajn signojn per siaj brakoj, por ke mi kuni?u al li kiel eble plej balda?.

Kiam mi estas apud li, "Venu !", li flustras al mi.

Li ?irka?irigas min ?irka? la kastelo flanke de la ?efturo. Alveninta tie, li diris al mi :

"Mi iris ser?i mian ?tupetaron en la malsupra ?ambro de la ?efturo kiu servas al ni kiel formetejon por la ?ardenisto kaj mi; la pordo de la ?efturo estis malfermita kaj la ?tupetaro ne plu estis tie. Forirante, sub la lunlumo, jen kie mi ekvidis ?in !

Kaj li montris al mi, ?e la alia ekstremo de la kastelo, ?tupetaron apogitan kontra? la "konzoloj" kiuj subportis la terason, sub la fenestro kiun mi trovis malfermita. La teraso malhelpis min por vidi la ?tupetaron… dank'al ?i tiun ?tupetaron, estis treege facile eniri en la turnantan galerion de la unua eta?o, kaj mi ne plu dubis ke estas la vojo sekvita de la nekonato.

Ni kuras al la ?tupetaro; sed, ?uste kiam ni ekkaptas ?in, ul?jo Jakobo montras al mi la duonfermitan pordon de la malgranda ?ambro de la tereta?o, kiu estas korbele lokita ?e la ekstremo de tiu dekstra alo de la kastelo, kaj kiu havas kiel plafonon ?i tiun terason pri kiu mi parolis. Ul?jo Jakobo iom pu?as la pordon, rigardas internen kaj diras al mi, elspirante.

- Li ne estas tie !

- Kiu ?

- La gardisto !

La bu?o ankora?foje al mia orelo : "Vi bone scias ke la gardisto dormas en ?i tiu ?ambro, de kiam oni faras riparojn en la ?efturo !…" kaj per la sama signifa gesto, li montras al mi la duonfermitan pordon, la ?tupetaron, la terason kaj la fenestron kiun mi anta? momento refermis, de la turnanta galerio.

Kiuj estis miaj pensoj tiam ? ?u mi havas tempon por havi pensojn ? Mi "sentis" pli ol mi pensis…

Evidente, mi sentis, "se la gardisto estas tie supre en la ?ambro" (mi diras "se" ?ar mi havas, en ?i tiu momento, krom ?i tiu ?tupetaro, kaj ?i tiu nelo?ata ?ambro de la gardisto, nenian indicon kiu e? ebligas min suspekti la gardiston), se li estas tie, li devis transiri tiun ?tupetaron kaj tiun fenestron, ?ar la ?ambroj kiuj trovi?as malanta? sia nova ?ambro, estantaj okupataj de la geedzoj de la ?efkelnero kaj kuiristino, kaj de la kuirejoj, fermas al li la vojon al la vestiblo kaj al la ?tuparo, ene de la kastelo… "se estas la gardisto kiu transpasis tien", estis facile hiera? vespere por li, je ia ajn preteksto, iri en la galerion kaj atenti ke ?i tiu fenestro estu simple pu?ita de interne, la klapoj kunmetitaj tiel ke li devos de ekstere nur premi sur ?i por ke la fenestro malfermi?u kaj ke li povu salti en la galerion. ?i tiu necesa?o de nefermita fenestro de interne ege restriktas la kampon de la esploradoj pri la personeco de la murdinto. Necesas ke la murdinto "estu de la domo"; krom se li havas komplicon, pri kiu mi ne kredas…; krom… krom se… F^ino Stangerson "mem" zorgis ke tiu fenestro tute ne estu fermita de interne…

Sed kiu do estus tiu terura sekreto kiu farus ke F^ino Stangerson bezonus forigi la barojn, kiuj apartigas ?in de ?ia murdinto ?

Mi ekkaptas la ?tupetaron kaj jen ni reforirantaj al la malanta?o de la kastelo. La fenestro de la ?ambro estas ankora? duonfermita; la kurtenoj estas kuntiritaj, sed tute ne kuni?as; ili lasas trapasi grandan strion da lumo kiu venas ku?i?i sur la gazonon ?e miaj piedoj. Sub la fenestro de la ?ambro, mi apogas mian ?tupetaron. Mi preska? certas esti faranta neniun bruon.

Kaj dum ul?jo Jakobo restas piede de la ?tupetaro, mi ja grimpas la ?tupetaron, malrapidege, malrapidege, kun mia klabo. Mi retenas mian spiradon; levas kaj relokas la piedojn kun senfinaj singardecoj. Subite, dika nubo kaj nova ekpluvego. ?anco. Sed la sinistra bleko de la "Dibesteto" abrupte haltigas min meze de mia grimpado. ?ajnas al mi ke ?i tiu kriado estis ?us eligita malanta? mi, je kelkaj metroj. Se ?i tiu krio estis signalo ! Se iu komplico de la viro vidis min sur mia ?tupetaro. Tiu blekado eble alvokas la viron ?e la fenestro ! Eble!… Ve ! "La viro estas ?e la fenestro ! Mi sentas lian kapon super mi; mi a?das lian spiradon. Kaj mi ja ne povas rigardi lin; la plej malgrava movado de mia kapo, kaj mi estas kondamnita ! ?u li vidos min ? ?u li en la nokto malevos la kapon ? Ne !… Li foriras… Li vidis nenion… Mi sentas lin, pli ol mi a?das lin, ?telpa?e iri en la ?ambro; kaj mi ankora? grimpas kelkajn ?tupetojn. Mia kapo estas ?e la alteco de la ?tona fenestrosojlo; mia frunto transpasas tiun ?tonon; miaj okuloj vidas inter la kurtenoj.

La viro estas tie, sidanta ?e la malgranda skribtablo de F^ino Stangerson, kaj li skribas. Li montras al mi sian dorson. Li havas kandelon anta? li; sed, ?ar li klini?as al la flamon de tiu kandelo, la lumo ?etas ombrojn kiuj misformas lin al mi. Mi vidas nur monstran ?ibi?antan dorson.

Konsterna afero : F^ino Stangerson ne ?eestas ! ?ia lito ne estas malaran?ita. Kien do ?i dormas ?i-nokte ? Sendube en la apuda ?ambro, kun siaj virinoj. Hipotezo. ?ojo trovi la viron sola. Anima trankvilo por prepari la embuskon.

Sed kiu do estas ?i tiu viro kiu skribas tie sub miaj okuloj, sidanta ?e tiu skribotablo kvaza? li estus hejme ?

Se ne estis "la pa?oj de la murdinto" sur la tapi?o de la galerio, se ne estis la malfermita fenestro, se ne estis, sub ?i tiu fenestro, la ?tupetaro, mi povus esti pelita pensi ke tiu viro rajtas esti tie kaj ke li normale trovi?as tie sekve de normalaj ka?zoj kiujn mi ne ankora? konas. Sed tute ne estas dubo ke tiu mistera nekonato estas la viro de la "Flava ?ambro", tiu kies F^ino Stangerson devigas, sen denunci lin, suferi la murdajn batojn. Ha ! Vidi lian viza?on ! Konfuzi lin ! Kapti lin !

Se mi saltus en la ?ambron ?i-momente, "li" fu?us a? tra la anta??ambro a? tra la dekstra pordo kiu rigardas al la buduaro. Poste, transirante la salonon, li alvenus al la galerio kaj mi perdus lin. Nu, mi tenas lin; ankora? kvin minutojn, kaj mi tenos lin pli bone ol se mi havus lin en ka?o… Kion li faras tie, sola, en la ?ambro de F^ino Stangerson ? Kion li skribas ? Al kiu li skribas ?… Malsuprenirado. La ?tupetaro surgrunden. Ul?jo Jakobo sekvas min. Ni reiru al la kastelo. Mi sendas ul?jon Jakoboⁿ veki S^ron Stangerson^on. Li devas atendi min ?e S^ro Stangerson, kaj precize nenion diri al li anta? mia alveno. Mi tuj iros veki Frederikoⁿ Larsanoⁿ. Granda embaraso por mi. Mi volintus labori sole kaj ricevi la tutan fortunon de la afero, tuj anta? la nazo de Larsano dormanta. Sed la ul?jo Jakobo kaj S^ro Stangerson estas maljunuloj, kaj mi, mi eble ne estas sufi?e forta. Mi eble malhavos sufi?e da forto… Larsano, li, kutimi?as al la homo kiun oni superfortas, kiun oni faligas teren, kiun oni restaras kun pojnoj katenitaj. Larsano malfermas al mi kun la okuloj ?velantaj pro dormo, preta sendi min diablen, tute ne kredanta al miaj imagoj de malgranda reportero. Necesas ke mi asertas al li ke "la viro ?eestas !"

- Estas stranga, li diris, mi kredis esti forlasanta lin ?i tiun posttagmezon, en Parizo !

Li haste vestas sin kaj armas sin per revolvero.

Ni en?teli?as en la galerion.

Larsano demandas al mi : "Kie li estas ?"

- En la ?ambro de F^ino Stangerson.

- Kaj F^ino Stangerson ?

- ?i ne estas en sia ?ambro !

- Ni iru tien !

- Ne iru tien ! La viro, ?e la unua alarmo, forkuros… li havas tri vojojn por tio… la pordon, la fenestron, la buduaron kie trovi?as la virinoj…

- Mi pafos al li…

- Kaj se vi maltrafus lin ? Se vi nur vundus lin ? Li denove eskapus… Sen kalkuli ke anka? li certe estas armita… Ne, lasu min regi la provon, kaj mi respondas pri ?io…

- Kiel vi volos, li diris al mi kun sufi?a bonvolo.

Tiam, post certigi min ke ?iuj fenestroj de la du galerioj estas hermetike fermitaj, mi lokas Frederikoⁿ Larsanoⁿ ?e la ekstremo de la turnanta galerio, anta? tiu fenestro kiun mi trovis malfermita kaj ke mi refermis. Mi diras al Fre?jo :

- Neniapreze, vi devas forlasi ?i tiun postenon, ?is la momento kiam mi vokos vin… Estas cent ?ancoj el cent por ke la viro revenu al ?i tiu fenestro kaj provu eskapi tra ?i, kiam li estos persekutata ?ar estas tra ?i ke li venis kaj tra ?i ke li preparis sian forfu?on. Vi havas dan?eran postenon…

- Kiu estos la via ? demandis Fre?jo.

- Mi ensaltos en la ?ambron, kaj alpelos la viron al vi !

- Prenu mian revolveron, diris Fre?jo, mi prenos vian bastonon.

- Dankon, mi eligis, vi estas brava homo.

Kaj mi prenis la revolveron de Fre?jo.

Mi balda? estos sola kun la viro, tien, kiu skribis en la ?ambro, kaj vere tiu ?i revolvero pla?is al mi.

Mi do forlasis Fre?jo, estante posteniginta lin ?e la fenestro 5 de la plano, kaj direktis min, ankora? kun la plej granda singardemo, al la apartamento de S^ro Stangerson, en la maldekstra alo de la kastelo. Mi trovis S^ron Stangerson^on kun la ul?jo Jakobo, kiu observis la ordonon, sin kontentigante nur diri al sia mastro ke li devis plej rapide vesti?i. Mi do priinformis S^ron Stangerson^on, per kelkaj vortoj, pri tio kio okazis. Li armis sin, li anka?, per revolvero, sekvis min, kaj ni tuj estis en la galerio ?iuj tri. ?io kio ?us okazis de kiam mi vidis la murdinton sidantan anta? la skribotablo, apena? da?ris dek minutojn. S^ro Stangerson volis tuj sin ?eti al la murdinto kaj mortigi lin : estis tre simple. Mi lin komprenigis ke ?efe necesis ne riski, "volante mortigi lin, maltrafi lin vivantan".

Kiam mi ?uris al li ke lia filino ne estis en la ?ambro kaj ke ?i riskis nenian dan?eron, li akceptis kvietigi sian senpaciencon kaj lasi al mi la regadon de la okazonta?o. Mi ankora? diras al ul?jo Jakobo kaj al S^ro Stangerson, ke ili devas veni al mi nur kiam mi alvokos ilin a? kiam mi pafos per revolvero kaj mi sendis ul?jon Jakoboⁿ loki?i anta? la fenestro lokita ?e la ekstremo de la rekta galerio (La fenestro estas markita per la cifero 2 sur mia plano). Mi elektis ?i tiun postenon por ul?jo Jakobo ?ar mi imagis ke la murdinto, ?aspelita de sia eliro el la ?ambro, fu?anta tra la galerio por atingi la fenestron kiun li lasis malfermita, kaj subite vidanta, alvenante al la vojkruci?o de la galerioj, anta? ?i tiu lasta fenestro, Larsanoⁿ gardantan la turnantan galerion, da?rigus sian vojon en la rekta galerio.

Tie, li renkontus ul?jon Jakoboⁿ kiu malhelpus lin elsalti en la parkon tra la fenestro kiu malfermi?is ?e la ekstremo de la rekta galerio. Certe estas tiel kiel, en tia cirkonstanco, devus agi la murdinto, se li konis la lokon (kaj tiu hipotezo tute ne estis dubo la? mi). Sub tiu fenestro, fakte, trovi?is speco de apogpilastro ekstere. ?iuj aliaj fenestroj de la galerioj rigardis je tia alteco al fosa?oj kiujn preska? neeblis elsalti sen rompi al si la kolon. Pordoj kaj fenestroj estis bone kaj firme fermitaj, inkluzive de la pordo de la formetejo, ?e la ekstremo de la rekta galerio : mi rapide certigis min pri tio.

Do, post esti indikanta kiel mi diris tion, lian postenon al ul?jo Jakobo "kaj esti vidinte lin tie", mi lokis S^ron Stangerson^on anta? la inter?tuparo de la ?tuparo, ne for de la pordo de la anta??ambro de lia filino. ?io sugestis ke tuj kiam mi ?aspelus la murdinton el la ?ambron, tiu ?i eskapus tra la anta??ambro plivole ol tra la buduaro kie trovi?is la virinoj kaj kies la pordo devis esti fermita de F^ino Stangerson mem, se kiel mi pensis, ?i rifu?is en tiu buduaro "por ne vidi la murdinton kiu estis venanta ?e ?in !" ?iel ajn, li ?iam retrovi?is en la galerio "kie miaj homoj atendis lin ?e ?iuj eblaj elirejoj".

Alvenante tie, li vidas maldekstren, preska? sur li, S^ron Stangerson^on; li tiam forkuras dekstren, al la turnanta galerio, "tio kio cetere estas la vojo de lia preparita fu?o". ?e la kruci?o de la du galerioj, li samtempe ekvidas, kiel mi klarigas supren, maldekstren, Frederikoⁿ Larsanoⁿ ?e la fino de la turnanta galerio, kaj anta?en, ul?jon Jakoboⁿ, ?e la fino de la rekta galerio.

S^ro Stangerson kaj mi venas de malanta?e. Li estas por ni ! Li ne plu povas eskapi el ni !… ?i tiu plano ?ajnis al mi la plej sa?a, la plej certa "kaj la plej simpla". Se ni kapablus loki iun el ni malanta? la pordo de la buduaro de F^ino Stangerson, kiu malfermi?is al la dorm?ambro, eble ?ajnintus pli simpla "al kelkaj kiuj ne pripensas" rekte sie?i amba? pordojn de la ?ambro kie la viro trovi?is, tiu de la buduaro kaj tiu de la anta??ambro; sed ni povis eniri en la buduaron nur tra la salono kies la pordo estis fermita interne de la malkvieta zorgo de la F^ino Stangerson. Kaj tiel, tiu plano kiu estus veninta al la menso de iu ajn urba ser?ento, estus neefektivigebla. Sed mi kiu devas pripensi, diras ke, e? se mi havintus la liberan disponon de la buduaro, mi konservintus mian planon tiel kiel mi ?us klarigis ?in; ?ar ?iu alia plano de rekta atako tra ?iu el la pordoj de la ?ambro "disigis nin unu de la aliaj ?e la momento de la lukto kontra? la viro", dum mia plano "kunigis ?iuj por la atako" ?e iu loko kiun mi determinis kun preska? matematika precizeco. Tiu loko estis la kruci?o de la du galerioj.

Estanta tiel lokinta miajn homojn, mi reeliris el la kastelo, kuris al mia ?tupetaro, reapogis ?in kontra? la muro, kaj kun la revolvero en la mano, mi grimpis.

Se kelkaj ridetas pro tiom da anta?aj singardoj, mi sendos ilin al la mistero de la "Flava ?ambro" kaj al ?iuj pruvoj kiujn ni havis pri la nekredebla lerta?o de la murdinto; kaj anka?, se kelkaj trovas ?iujn miajn observojn tre zorgoplenajn dum momento kiam oni devas esti tute forprenita de la rapideco de la aktiveco, de la decido kaj de la ago, mi rebatos al ili ke mi volis longe kaj komplete raporti ?i tie ?iujn aran?ojn de atakoplano elpensita kaj realigita tiel rapide kiel ?i estas malrapida disvolvi?i sub mia plumo.

Mi deziris ?i tiun malrapidecon kaj ?i tiun precizecon por esti certa nenion preterlasi pri la kondi?ojn en kiuj okazis la stranga fenomeno kiu, ?is ordon?an?o kaj natura klarigo, ?ajnas al mi nepre pruvi pli bone ol ?iuj teorioj de la profesoro Stangerson, "La disocio de la materio", mi e? dirus la "subitan" disocion de la materio.